Fyrir mig var það ekkert mál að velja.
Border collie skyldi það vera. Búinn að að eiga 3 svona hunda á síðustu 20 árum. Vingjarnlegir og geðgóðir, duglegir við vinnu.
Spilaði líka mikið inní að ég er að þjálfa nýjasta hundinn sem leitarhund og mér líkar best við border collie sem vinnuhunda. Bæði í leitarstörfum og smölun.

Ég held að það sé nokkuð til í þessu hjá þér.fólk velur sér mikið hunda eftir útlitinu. Sjálfur á ég bara einn ísl. og hann er orðinn ótrúlega vanur. menn verða bara að vera þolinmóðir við að venja hundana

Ég valdi nú eftir báðu. Fyrir utan hvað hundarnir mínir voru alger krútt litlir þá hentuðu þeir mér líka.
Fyrsti hundurinn var Poodle hundur, súpersæt tík sem fer ekki úr hárum, er auðvelt að þjálfa og þar ekkert gífurlega mikla hreyfingu.
Næsta hund valdi ég af nokkrum ástæðum.
Fyrir utan hvað hún var rosalega sæt þá líkaði mér vel við mömmuna, hvolpurinn virtist líka vera mjög rólegur og yfirvegaður en samt sprækur. Þegar við settum tíkina mína og systur hennar á gólfið þegar þær voru nokkurra vikna kom mín tík alltaf ef það var kallað en hin gerði ekki neitt.
Svo langaði mig bæði í Íslenskan og Labrador þannig að ég gat alveg sætt mig vel við hvað sem kæmi út úr Íslenska/Labrador hvolpinum mínum :)
Ef hann fengi mikið frá íslendingnum þá hentaði það mér vel og ef hann fengi mikið frá Labradornum þá væri það í fínu lagi líka.

Þeir sem fá sér blendinga þurfa líka að spá í eitt. Ef hundurinn er blanda af 2 tegundum þá á hann ekki að taka hvolpinn nema að myndi treysta sér í að vera með hund af hvorri tegund. Því hann veit ekki hvor foreldrinu hvolpurinn á eftir að líkjast, það er ekki hægt að vona bara að hvolpurinn fái allt frá öðru foreldri en ekkert frá hinu. Hann gæti erft útlit annars foreldris en skapgerð hins.
Þannig að ef eigandinn treystir sér til að eiga báða foreldra hvolpsins þá ætti að vera óhætt fyrir þann að fá sér hvolp undan þeim.

Það var nú eiginlega hundurinn minn sem valdi mig :)
Hún sat þarna með stóru kringlóttu hvolpaaugun sín og mændi á mig. En hún er líka blanda af svo mörgum tegundum að ég gat lítið farið eftir því.

Ég ætlaði nú alltaf að fá mér stóran hund eða þá Bordercollie. Mamma tók það ekki í mál enda var hún alveg viss um að ég myndi strax gefast upp á þessu hundaveseni og hætta að hugsa um hundinn (mikill misskilningur)!!!
Svo kom dýrabúð hingað í Grafarvoginn þar sem ég bý og þau voru með svo svakalega sæta hunda. Ég sem er alger hundasjúklingur gat ekki verið hundlaus svo að ég freistaðist til að spyrja mömmu hvort ég mætti ekki fá svona cavalier hvolp…. Hún sagði já og skráði sig á biðlista! Ég var nú ekkert smá hissa en samt rosalega ánægð! Ég var númer 5 á biðlistanum og það komu bara 4 hvolpar… en ég var svo heppin að þau sem voru á undan mér vildu bara fá tík svo að ég gekk að því að taka þennan litla sæta rakka sem stóð í boði og ég sé sko ekki eftir því!!!! Hann er einmitt hjá mér núna í vinnunni á meðn ég er að skrifa.

Með hann Blús þá langaði mig nú heldur aldrei í Írskan setter. Ég hélt að þeir væru svo taugaviklaðir og svo voru þeir bara of venjulegir fyrir mig. Svo gerist það að konan sem átti Blús sá sér ekki lengur fært að hafa hann og ætlaði að lóga honum(skiljanlega vegna þess að þau voru heimili nr.5 ). Ég vildi ekki sjá það að honum yrði lógað svo að ég fór og tók hann í von um að finna handa honum gott endanlegt heimili. Ég var bara búin að vera með hann í 3 daga þegar það var maður sem var til í að fá hann. En viti menn.. pabbi gat ekki látið hann fara og sagði að sér hefði nú alltaf langað svolítið í svona veiði hund. Þessvegna er hann nú hjá mér.

Ég er manneskja sem ætlaði alltaf að fá mér einhvern hund sem væri ekkert allt of algengur og hvaða tegundir enda ég svo með??????? Írskan setter og Cavalier king Charles spaniel!!!! Ég er ekki alveg normal!

Við áttum hvolp fyrir nokkrum árum, blanda af labrador/sheffer/collie, hann var alveg yndislegur. Nú erum við búin að ákveða að fá okkur aftur hund og það verður Labrador.

Sko, við erum búin að velja okkur Labrador hvolp hjá henni Lellu hér á hugi.is, þeir eru æðislegir hjá henni, og við fáum hann í vor. Mig langaði í Labrador því ég þekkti einn yndislegan Labrador fyrir nokkrum árum. Maðurinn minn vildi fá sér Sheffer, en svo urðum við sammála um Labradorinn.

Ég er búin að liggja svo mikið yfir hundasíðunum hérna á netinu að það er farið að skjóta á mig að ég sé að verða eins og hunda-alfræðiorðabók eða eitthvað álíka. Ég er búin að lesa mér mikið til hér á hugi.is og á hvuttar.net og á fleiri síðum. Mjög gott að geta leitað sér allra upplýsinga hér á netinu.

Okkur hlakkar ekki neitt smá til að fá litla krílið í vor(hann heitir Týr).

kv alsig

Hundurinn minn hét Ýrar Adolphus Adam og var bróðir Ýrar Aidu eða ,,Kasmír" sem er Irish setter hundurinn í húsdýragarðinum. Hann var bara með einn galla, veiðieðlið var of sterkt svo hann beit lamb í lærið og það dó. Bóndinn heimtaði að við myndum lóga honum. Hugsið ykkur hund sem er svo fullkominn á allan hátt fyrir utan þetta eina sem kostaði hann lífið! Þótt það séu liðin 3 ár græt ég ennþá þegar ég hugsa um hann! Hann var alger veðlauna hundur og ef þið farið á vef húsdýragarðsins og sjáið myndina af Kasmír upplifið þið part af þeirri fegurð sem ég upplifði á hverjum degi! Smá ráð:Aldrei lóga besta vini ykkar!!!!

´wg var búin að spá í þessu skoða síður og bækur í margar vikur og mánuðu á undan og þá langaði mér í tibetspaniel eða papillon en nú á ég hann pjakk sem er æðislegur tibet spaniel…….

Ég fór inn á hvuttar.net undir selskapshundar no.9 og sá þá tegund sem heitir Coton Tulir. mér fannst hann svoldið öðruvísi en aðrir hundar sem hér eru, og viti menn, hitti ég ekki konu í Garðabæ sem var með svona hund, og sá var flottur, en þurfti mikla feldhirðu, langaði svona að benda á þetta, hann er ræktaður hér á landi, gleymdi að spyrja hvar, já og svo fer hann ekki úr hárum, alveg stórmerkilegur og gríða fallegur.