Maður nokkur kom á bóndabæ og bað bóndann um hönd dóttur hans, en bóndinn átti þrjár og maðurinn var ekki viss hverja hann ætti að velja, þannig að hann fékk að “prufukeyra” þær og fór með þeim á stefnumót.

Þegar hann skilaði þeirri fyrstu af sér sagði hann: “Hún er pínulítið rangeygð,þó ekkert sem maður tekur eftir!” Bóndinn var því sammála.

Síðan kom að dóttur númer tvö, maðurinn kom með hana aftur og sagði: “Hún er pínulítið hjólbeinótt, þó ekkert sem maður tekur eftir!” Á ný var bóndinn sammála.

Maðurinn fór því með þeirri þriðju á stefnumót, og þegar hann kom aftur sagði hann: “Hún er fullkomin!”
Bóndinn var sammála og gaf manninum hönd dóttur sinnar.

Átta mánuðum kom maðurinn aftur og var ekki glaður: “Konan mín ól mér barn í gærkvöldi! Og við höfum ekki verið saman nema í tæpa átta mánuði!” “Ja, sjáðu til, þegar þú giftist henni var hún pínulítið ófrísk, þó ekkert sem maður tók eftir!”