Það voru einu sinni hjón í labbitúr í dýragarðinum. Þau koma að apabúrinu og inn í því er stór górilla. Þau horfa lengi á hana og svo segir maðurinn við konuna sína hvort hún vilji ekki hneppa efstu tölunni aðeins frá. Hún gerir það og górillan kemur að rimlunum til þeirra. Karlinn segir henni að hneppa svoldið meira niður og auðvitað gerir konan eins og maðurinn segir. Górillan fer þá að berja laust á brjóst sér. Því næst biður karlinn hana svona aðeins að kreysta brjóstin sín… Jújú, auðvitað gerir konan það. Þá fer górillan að berja ennþá fastar á brjóst sér. Jæja, núna segir karlinn henni að lyfta upp kjólnum hennar. Jú hún gerir það og górillan fer þá að hlaupa um allt búr með látum og öllu tilheyrandi. Þá segir karlinn henni að girða niður um sig nærbuxurnar. Konan horfir í kringum sig og þegar hún sér að enginn er nálagt gerir hún það til að halda þessum “leik” nú áfram. Núna verður górillan alveg snældu vitlaus hleypur eins og andskoti um allt búr og hefur voða læti. Þá tekur karlinn konuna, hendir henni inn í búrið til górillunnar og lokar á eftir henni. Síðan segir hann: “Reyndu nú að útskýra fyrir górillunni að þú hafir hausverk!!”