Maður nokkur þurfti að komast á karlaklósettið, en það var upptekið.Kona, sem þarna var stödd, tók eftir því að maðurinn gekk með stuttum skrefum og var með örvæntingarsvip á andlitinu. “Herra minn,” sagði hún, “kvennaklósettið er laust og þú mátt nota það ef þú lofar að snertasem var til að leysa málið. Þar sem hann sat - og leið nú svo miklu betur - fór hann að horfa á takkana sem hann hafði lofað a engan takkanna sem eru á veggnum”.
Maðurinn var alveg kominn í spreng og tilbúinn að lofa hverju ð snerta ekki. Það voru 3 hvítir takkar merktir VV, HL og PP og svo var einn rauður sem merktur var STT. Hver myndi svosem vita það þó hann snerti þessa takka? Hann stóðst ekki freistinguna.

Fyrst ýtti hann á VV. Volgt vatn úðaði mjúklega undirvagninn. Manninum leið voða vel. Svona lúxus var sko ekki á karlaklósettum. Í von um áframhaldandi sælu ýtti hann á HL takkann. Hlýtt loft lék nú um neðri hæðina, honum til ómældrar ánægju. Nú gat ekkert stoppað manninn. Hann ýtti á takkann merktan PP og nú birtist púðurkvasti sem púðraði allt fíniríið. Þvílíkur unaður! Maðurinn gat varla beðið eftir því að ýta á rauða takkann. Hann hafði grun um að þar væri ekkert minna en alsælan.

Hann vissi að hann var á spítala strax og hann opnaði augun. Hjúkrunarkona var yfir honum, með glott á andlitinu. “Hvað skeði? Af hverju er ég hérna? Það síðasta sem ég man er að ég var á kvennaklósetti!” “Þú ýttir á einum of marga takka” svaraði hjúkrunarkonan brosandi. “Rauði takkinn, sem merktur er STT, er sjálfvirkur túr-tappatogari. Tippið af þér er undir koddanum þínum”.