Krumpaður og eldgamall karl gengur inn í Lúthersku kirkjuna og segir við einkaritara prestsins: “Ég vil ganga í þessa helvítis kirkju.”
Einkaritarinn sem er kona er bæði forviða og hneyksluð á orðbragði mannsins: “Fyrirgefðu herra, ég hlýt að hafa misskilið þig. Hvað sagðirðu?”
“Hlustaðu á mig andskotinn hafi það”, gólar karlinn. “Ég sagði að ég vildi ganga í þessa helvítis kirkju”.
“Mér þykir það leitt maður minn, en svona orðbragð verður ekki liðið hér í þessari kirkju.” sagði einkaritarinn og stormar inn á skrifstofu prestsins til að láta hann vita af ástandinu. Presturinn er hjartanlega sammála einkaritaranum sínum. Hún á alls ekki að þurfa að sitja undir svona hræðilegu orðbragði. Þau ganga saman fram aftur og presturinn spyr gamla karlfauskinn: “Herra minn, hvað er vandamálið?”
“Það er ekkert fjandans vandamál”, segir karlinn, sýnu skapverri en áður. “Ég bara vann 200 milljónir í helvítis lottóinu og ég vil ganga í þessa helvítis kirkju til að losna við eitthvað af þessum helvítis peningum.”

“Ég skil” sagði presturinn rólega. “Og er þessi kerlingartík hér að valda þér vandræðum?”