Dag einn er ljóska á ferð um götur bæjarins. Allt í einu sér hun brúnku eina standa á gatnamótum og endurtekur í sífellu 88, 88, 88, 88… Og svo framvegis. Ljóskuni þykir þetta undarlegt og fer að brúnkuni og spyr hana afhverju hún endurtaki 88 í sífellu. Brúnkan segir að hún fynni fyrir slökunar tylfiningu og ró þegar hún gerir þetta. Ljóskan verður mjög undrandi en spyr svo hvort hún megi vera með. Brúnkan segir að það sé nú allt í lagi og þar standa þær nokkuð lengi og endurtaka 88, 88, 88, 88.. og svo framvegis. Ljóskan verður fljótt leið á þessu og segir brúnkuni að hún fynni ekki fyrir þessari ró sem brúnkan talaði um. Brúnkan ráðleggur henni þá að flytja sig út á miðja götu, ljóskan gerir það. Splass!! Stór vörubíll keyrir beint á ljóskuna og hún deyr samstundis. Þá kemur önnur ljóska og furðar sig á því afhverju brúnkan standi þarna á gatnamótonum og endurtaki í sífellu 89, 89, 89, 89, 89..Og svo framvegis