Hvernig nær maður surti niður úr tré?

-Sker á reipið



Davíð kom heim af barnum, sót ölvaður, og skreið upp í til konu sinnar. Hún vaknaði ekki þannig hann kyssti hana á kinnina og fór að sofa.
Þegar hann vaknaði stóð hvítklæddur maður við rúmstokkinn.
Davíð öskraði: Hver ertu? Hvað ertu að gera í herberginu mínu?
Pétur: Ég er lyklapétur og þú ert ekki í herberginu þínu.
Davíð: Ertu að meina að ég sé látinn?
Pétur: Mikið rétt
Davíð: Það getur ekki verið, ég er of ungur, ég er ekki búinn að kveðja fjölskyldina mína.
Pétur: Tja, ef þú vilt þá bjóðum við líka upp á endurholdganir, en í augnablikinu höfuð við aðeins hund og hænu sem þú getur komist í.
Davíð valdi hænuna þar sem hann vissi að það væri hænsnabú rétt hjá húsinu hans.

Hann opnaði augun, var allur í fiðri, kitlaði í magann og í litlum kofa með nokkrum hænum og einum hana.
Hanninn: Svo þú ert nýja hænan. Velkomin í hópinn.
Davíð: Þakka þér. Veist þú af hverju ég er með svona skrýtna tilfinningu í maganum?
Hanninn: Já, hefuru aldrei verpt áður?
Davíð: Verpt?
Davíð var ekki fyrr búinn að sleppa orðinu þegar kítlið breyttist í þrýsting og þrýstingurinn í gífurlegan verk. Eftir stutta stund leið honum hins vegar mjög vel, fann fyrir miklum létti og leit aftur fyrir sig. Þar var lítið hvítt egg. Hann fann fyrir móðurástinni í líkamanum, sæla sem hann hafði aldrei fundið áður. Ekki leið á löngu þar til hann verpti öðru eggi og honum fannst eins og hann væri á tindi veraldar.
Þegar hann ætlaði að verpa þriðja egginu fékk hann gífurlegt högg á höfuðið. Hann leit við en þar var enginn. Þá fékk hann aftur rokið högg í hnakkann og heyrði konuna sína segja: Vaknaður fíflið þitt þú ert búinn að skíta í rúmið!

vá, ég hló þegar ég skrifaði þetta