Öldungarnir Jónas og Guðmundur voru að bera saman bækur sínar.

„Ég er orðinn svo slappur í handleggjunum,“ sagði Guðmundur, „ að ég get varla haldið á þessum kaffibolla, og var ég þó með sterkari strákum í minni sveit, hér á árum áður.“

„Já, ég skil það vel,“ sagði Jónas. „Það sá enginn betur en ég þegar ég var að alast upp. Ég gat komið auga á rjúpu á tvöhundruð metra færi, en nú er ég kominn með slíka gláku og ský á bæði augun, að ég sé varla til að hella þessu kaffi.“

„Ég á nú í vandræðum með að snúa höfðinu út af gigtinni sem hrjáir mig, en var þó afburða liðugur og léttur á mér í æsku,“ sagði Guðmundur.

„Þegar ég var ungur gat ég hlaupið uppi rolluskjátur á klettasnösum eins og ekkert væri, en í dag svimar mig svo af blóðþrýstingsmeðulunum mínum að ég get varla gengið niður stiga án þess að eiga það á hættu að drepa mig,“ sagði Jónas.

„Þetta er nú bara gjaldið sem við þurfum að greiða fyrir það að verða svona gamlir,“ sagði Guðmundur.

„Já, líklega,“ svaraði Jónas. „En Guði sé lof að við getum ennþá ekið bifreið!“
<br><br><b>******************************************************************************************

I do what I do, I am who I am, if you don´t like it……PISS OFF
-psycho 2001</b>

líttu á heima síðuna mína <a href="http://kasmir.hugi.is/psycho“ target=”_blank“>hér</a>
skrifaðu mér <u><b>HATE MAIL</u></b> <a href=”http://pub.alxnet.com/guestbook?id=2197398“ target=”_blank">hérna</a