Nonni litli sat í fanginu á afa sínum og skoðaði hann afar
vel. Hann skoðaði hrukkurnar, hárin á nefinu og inní
eyrunum. Nonni litli strýkur svo vangann á sér og snertir
eyrun á sér.

“Afi minn, bjó Guð þig til?” spyr Nonni litli.

“já Nonni minn það gerði hann fyrir löngu, löngu síðan!”

“En segðu mér þá eitt annað,” segir Nonni litli við afa
sinn. “Bjó Guð mig til líka?”

“Já. Það er nú reyndar ekki svo langt síðan hann gerði það
karlinn minn. Bara mjög stutt síðan,” segir stoltur afi.

“Afi! Ég segi nú bara vá…Guð hefur svo sannarlega vandað
sig betur með mig en þig, finnst þér það ekki!”