Tveir félagar eru að tala saman á barnum þegar annar þeirra spyr hinn:
“Veistu, ég veit bara ekki hvað ég á að gera! Þegar ég er búinn að vera á kránni, þá læðist ég inn, loka hurðinni eins gætilega og ég get, fer úr skónum og læðist upp, klæði mig úr inn á baði og laumast upp í rúm, en konan vaknar alltaf og æpir á mig fyrir að koma svona seint heim!”

Vinur hans lítur á hann og segir:
“Þú ert að gera þetta kolvitlaust. Ég strunsa inn, skelli hurðum, hendi fötunum á gólfið og skónum inn í skáp, hoppa upp í rúm klappa henni á rassinn og segi: ‘Ert þú eins gröð og ég?’…. og hún þykist alltaf vera sofandi!”