ekki segja mér að þessi brandari hafi verið ógeðslegur ég viet það.

Það var strákur sem hét Jónas, þessum strák fannst ekkert betra á bragðið en hor, allir höfðu sagt honum að þetta væri vondur ávani en hann bara gat ekki staðist það hann varð að fá hor. Amma hans hinsvegar sagði aldrey að þetta væri vondur ávani og prufaði þetta sjálf, saman deildu þau góðum stundum sitjandi skiptast á hori, Jónasi fannst horið hjá ömmu hans best. En amma hans lést, hann gat ekki hugsað sér um að lifa án þess að fá horið frá ömmu sinni svo hann hafði engra annara kosta völ en að læðast inn þar sem líkið var geymt og sjúga í síðasta sinn.
þegar hann var kominn að líkinu setti hann rör í nefið og saug, hann saug af öllum sálarkröftum, það kom meir og meir og að lokum kom þessi rosa klessa, hann var með hana lengi uppí sér og naut bragðisn útí ystu æsa,.
hann saug einnig úr hinnu nösinni og aftur kom svona stór klessa, hann naut hennar lík, svo sannarlega.
Á leiðinni heim var hann ánægður, hann hafði kvatt ömmu sína eins og hann hefði viljað láta kveðja sig.
daginn eftir, eftir kistulagninguna spyr mamma Jónasar hann hvort að hann hefði eitthvað átt við lík ömmu sinnar, hann neitaði því en spurði afhverju, hvort það sé eitthvað að, já segir mamma hans, af einhverjum ástæðum þá voru augntófturnar hennar tómar núna í morgun.


Eitt sinn átti að hálshöggva Reykvíking, haffirðing og Garðabæing fyrir morð á mjög merkilegum manni.
Allir stóðu þeir þarna í röð og böðullinn spyr í gríni; jæja eigum við ekki að gera smá samkomulag, ef mér mistekst að drepa ykkur í dag þá megið þið labba héðan í burtu frjálsir sem fuglinn.
Allir játtu þeir þessu svo böðullin spyr; hver ykkar svínanna vill byrja?
Reykvíkingurinn stígur framm og segir: ég skal byrja, ég skal verða fyrstur og ég skal horfa upp á blaðið á fallexinni, falla niður á hálsinn á mér.
Fólk byrjaði að pískra á milli sín um hve hugrakkur hann var, svo gerðist það, blaði féll niður en stoppaði rétt við hálsinn á honum, eins og samkomulagið sagði þá mátti hann ganga laus.
Garðabæingurinn varð næstur og ætlaði hann einnig að horfa á blaðið falla, aftur gerðist það, blaðið stoppaði rétt við hálsinn á honum.
Haffirðingurinn var síðastur, hann sagði: ég ætla ekki að horfa upp á blaðið, en ég vil samt segja það að það er hnútur á kaðlinum, þið vilduð kanski leisa hann áður en þið haldið áfram.

________________

Eitt sinn var Forseti Íslands að fljúga með Forseta Bandaríkjanna og Keisaranum af Kína.
þeir ákváðu að fljúga yfir lönd hvers annars, þeir byrjuðu á Kína, Íslnski og Bandaríski Forsetinn dáðust af kína múrinum en keisarinn sagði bara að þetta væri ekki neitt þeir ættu að sjá kvennsurnar í höllinni sinni. Næst flugu þeir yfir Bandaríkin Keisarinn og Forseti Íslands dáðust af frelisstyttunni en Forseti Bandaríkjanna sagði að þetta væri ekkert bara gjöf frá Frakklandi.
Þegar þeir flugu yfir Ísland dáðust bæði keisarinn og Forseti Bandaríkjanna af biðröðinni sem var við litla hvíta húsið við hliðin á Hallgrímskirkju
Kamar, það er ekki neitt bíddu bara þangað til þú finnur lytina þegar þú þarft að nota einn.