það voru einu sinni tveir hommar sem ríðu stans laust hættu bara til að á sér að éta en síðan var ein búin að fá nóg og ætlaði út í búð og hann bannaði hinnum að fróa sér meðan hann var út í búð en þegar hann kom aftur heim voru sáð blettur út um allt í baðinu á veggjunum í rúminu allstaðar og hann var dálitið reiður út í hinn og sagði við hann “var ég ekki búin að banna þér þetta” þá sagði hinn “hva má maður ekki purmpa nú orðið”