Einu sinni voru tveir íslenskir vegagerðamenn að grafa holu í vegin (ekki er vitað afhverju) og þeir gleymdu að setja skilti að það mætti ekki keyra þar. Stuttu seinna komu ensk hjón og keyrðu ofan í holuna. Þá gerðu vegagerðamennirnir sér grein fyrir því að þetta var þeim að kenna. Holan var nógu lítil svo að hægt var að ýta bílnum upp svo að mennirnir gengu að ensku hjónunum og sögðu : Ví ar starfing end ví nít tú ýt jor kar!

(We ar starvin' (sveltandi) and we need to eat (borða) your car)