Haffirðingur, Reykvíkingur og Selfissingur voru saman í fjallgöngu. Allt í einu gengu þeir fram á stórt bjarg. Við bjargbrúnina var lampi. Reykvíkingurinn tók upp lampann og nuddaði hann. Þá kom allt í einu andi fram út úr honum sem bauð hverjum þeirra eina ósk. Þeir áttu að hlaupa fram af brúninni og hrópa hvað þá langaði helst í, t.d. hárkolla og þá myndi birtast hárkollufjall fyrir neðan þá.
Reykvíkingurinn fór fyrstur, hljóp fram af brúninni og hrópaði,,gimsteinar“ þeir birtust fyrir neðan hann, en þegar hann lenti á þeim þá voru þeir svo oddhvassir að hann drapst. Síðan kom Selfissingurinn, hljóp fram af brúninni og kallaði,,ópalar” þeir birtust ofaná gimsteinunum, en þeir voru svo oddhvassir að að Selfissingurinn drapst. Þá var komið að Haffirðingnum. Hann hljóp að brúninni, en rétt áður en hann stökk niður datt hann um stein og hrópaði ,,Shitt" Þá birtist skítur fyrir neðan hann. Skíturinn var svo mjúkur að hann lenti á honum og hirti bæði ópalana og gimsteinana.

Ljóskubrandari:
Ljóska, rauðka og brúnka lentu saman á eyðieyju. Á könunarferð sinni um hana fundu þær lampa með anda í. Hver þeirra fékk eina ósk. Fyrst óskaði rauðkan sér að hún væri tíu sinnum gáfaðari en hinar tvær, byggði sér fleka og sigldi burt. Þá var komið að brúnkunni. Hún óskaði sér þess að vera 100 sinnum gáfaðri en hinar tvær, byggði sér skip og sigldi burt. Þá var komið að ljóskunni. Hún óskaði sér að vera 1000 sinnum gáfðari en hinar tvær, stóð upp og labbaði yfir brúnna.