Frekar fátækur verkamaður var á gangi í kringlunni og þar gamlan skólabróður sinn. Af fatnaði mannsins að dæma ályktaði hann að kunningi hans væri vel efnaður. Eftir drjúgar samræður spurði hann kunningjann hvað hann hefði verið að gera í kringlunni.“Ég var að kaupa gjafir handa konunni.” “Jájá, ég líka”,sagði verkamaðurinn, “má ég sjá hvað þú keyptir?” Sýndi hann honum þá bíllykla og demantshring. Spurði hann þann efnaðari til hvers bíllyklarnir væru. “Þeir eru af benz sem ég gef henni ef henni líkar ekki hringurinn.” Dálitlar samræður áttu sér stað eftir þetta og ákváðu þeir að hittast á kaffihúsi seinna. Þegar þeir hittust á kaffihúsinu síðar spyr sá ríkari hvað hann hefði keypt. Tók hann upp úr pka inniskó og vaselín. “Flottir svona inniskór, notaleg gjöf, en til hvers er vaselínið?” þá sagði verkamðurinn “Svo hún geti troðið þeim upp í rassgatið á sér ef henni líkar ekki við þá”