Góður en pínu nasty



Einu sinni var kona sem hafði fætt barn fyrir nokkrum dögum. Barnið var veikt og þurfti að vera í hitakassa í marga daga og á meðan var mamman á sjúkrahúsinu og fékk að sjá það öðruhverju. Einn daginn kemur læknirinn inn með barnið. Hann var búinn að vefja því inni í teppi og móðurinni sýndist það hafa það mjög gott. En allt í einu rífur læknirinn það upp úr teppinu og byrjar að lemja því í veggina og gólfið. Mamman fékk þá auðvitað algjört taugaáfall og byrjar að öskra og æpa. En þá stoppar læknirinn snarlega og segir við mömmuna -Nei, djók… dó í gær.






Einn góðan veður dag dóu þrír menn og fóru til Lykla-Péturs. Lykla-Pétur sagði þeim að það væri ekki auðvelt að komast til himnaríkis, og spurði þá þess vegna hve oft þeir höfðu haldið framhjá konunum sínum. Sá fyrsti sagðist aldrei hafa haldið framhjá konuni sinni og þess vegna lét Lykla-Pétur hann fá Bens til að keyra til himnaríkis. Annars sagðist hafa haldið framhjá konuni sinni 2-3 sinnum og þess vegna lét Lykla-Pétur hann fá Skoda til að keyra til Himnaríkis. Sá Þriðji sagðist aftur á móti nota hvert tækifæri til að halda framhjá konuni sinni svo að Lykla-Pétur lét hann fá hjól til að fara upp til himnaríkis, þegar að hann var hálfnaður, más og móður sá hann að Bensinn var kyrrstæður úti í kanti. Hann stoppar og sér að sá fyrsti er grátandi við stýrið hann spyr hvað sé að, þá svara sá fyrsti: “ það var þannig að ég mætti konuni minni og hún var fótgangndi”

Eitt sinn á bar nokkrum kom maður til barþjónsins og sagði: Ef þú setur glas í einn enda barsins og ég stend í hinum og get pissað í það, borgaru mér þá 10.000 kall? Já,sagði barþjónnin, en ef þú drífur ekki borgar þú mér 10.000 kall.
Barþjónnin setur glas í einn enda barsins og maðurinn tekur sér stöðu í hinum endanum og byrjar.
Maðurinn pissar yfir allan barþjónin og fullt af borðum en drífur ekki á glasið. þjónnin er rennblautur en honum er sama því hann var að vinna sér inn 10.00 kall.
Maðurinn borgar og brosir. Afhverju brosirðu svona maður, spyr barþjónnin.
Sérðu mannin þarna? Segir maðurinn. Ég veðjaði við hann uppá 50.000 kall að ég gæti pissað yfir þig allan og þú værir samt glaður!







Eitt sinn á bar nokkrum kom maður til barþjónsins og sagði: Ef þú setur glas í einn enda barsins og ég stend í hinum og get pissað í það, borgaru mér þá 10.000 kall? Já,sagði barþjónnin, en ef þú drífur ekki borgar þú mér 10.000 kall.
Barþjónnin setur glas í einn enda barsins og maðurinn tekur sér stöðu í hinum endanum og byrjar.
Maðurinn pissar yfir allan barþjónin og fullt af borðum en drífur ekki á glasið. þjónnin er rennblautur en honum er sama því hann var að vinna sér inn 10.00 kall.
Maðurinn borgar og brosir. Afhverju brosirðu svona maður, spyr barþjónnin.
Sérðu mannin þarna? Segir maðurinn. Ég veðjaði við hann uppá 50.000 kall að ég gæti pissað yfir þig allan og þú værir samt glaður!








Einu sinni voru þrír fótboltaáhugamenn að þvælast um Sádi Arabíu.
Einn hélt með Leeds, annar með Liverpool en sá þriðji með Man. Utd.
Auðvitað voru þeir allir fullir, en það er stranglega bannað í Saudi Arabíu, þannig að þeir voru allir handteknir. Svo voru þeir leiddir fyrir sheikinn. Sem sagði.“ Vegna drykkjuskapar á almannafæri verðið þið allir hýddir 50 svipuhöggum. En vegna þess að í dag er þjóðhátíðardagur hjá okkur ætla ég að veita ykkur tvær óskir hvorum.
Kom svo að því að hýða átti Leedsaran svo hann bað um að fá kodda bundinn á bakið á sér og bestu fáanlega læknishjálp ef með þyrfti. kom svo að því að hann var hýddur, en koddinn dugði ekki nema í 15 svipuhögg þannig að hann varð alblóðugur og næstum dauður eftir þessa meðferð. En fékk læknishjálp.
Síðan kom að Liverpool manninum….Hann sagði ég vil fá tvo kodda bundna á bakið á mér, og ef með þarf þá bestu læknisaðstoð sem um getur. Svo kom að hýðingunni. koddarnir dugðu í 30 svipuhögg. Blóðugur en á lífi fékk Unided maðurinn góða aðhlynningu og var nokkuð kátur.
Loksins kom að Poolaranum. Hann sagði hátt og snjallt…BÆTIÐI VIÐ 200 svipuhöggum og bindið helvítis Liverpoolmaninn á bakið á mér.







Þrír lögfræðingar og þrír verkfræðingar ætluðu með lest á ráðstefnu. Á brautarstöðinni keyptu lögfræðingarnir þrír hver sinn miða, en verkfræðingarnir þrír bara einn.

”Hvernig ætlið þið þrír að ferðast á einum miða?, spyr einn lögfræðinganna.

“Við skulum bíða og sjá til”, svarar einn verkfræðinganna.

Þeir fara um og lögfræðingarnir setjast hver í sitt sæti en allir verkfræðingarnir troða sér inn á salernið og læsa að sér. Skömmu eftir að lestin leggur af stað gengur lestarstjórinn um og safnar saman farmiðum. Hann bankar á dyrnar á salerninu og segir: Miðann, takk. Örlítil rifa opnast og handleggur réttir miðann út um rifuna. Lestarstjórinn tekur miðann og heldur áfram.

Lögfræðingarnir sjá þetta og fannst þetta að sönnu snjöll hugmynd. Að ráðstefnu lokinni hugðust þeir feta í fótspor verkfærðinganna, kaupa bara einn miða og spara pening. Þegar þeir koma á brautarstöðina kaupa þeir einn miða en sjá sér til mikillar furðu að verkfræðingarnir kaupa alls engan miða.

“Hvernig ætlið þið eiginlega að ferðast miðalausir, ” spyr einn lögfræðinganna.

Við skulum sjá til, svarar einn verkfræðinganna.

Þegar þeir koma um borð troðast lögfræðingarnir inn á salerni og verkfræðingarnir þrír inn á annað við hliðina.

Skömmu síðar laumast einn verkfræðingurinn út af salerninu, bankar hjá lögfræðingunum og segir:

“Miðann takk? ”








Eftir 25 ára starf í tölvubransanum var Einar gjörsamlega búinn að fá
nóg af öllu stressinu. Hann hætti í vinnunni og keypti sér 30 hektara lands
langt uppi í sveit eins langt frá mannabyggðum og hægt var.
Bréfberinn kom við einu sinni í viku og kaupfélagið sendi honum vörur
einu sinni í mánuði. Annars var hann umlukinn kyrrð og ró.

Eitt kvöldið, eftir um það bil sex mánaða einangrun, bankar einhver á
dyrnar. Einar fer til dyra og úti stendur svakalegur durgur. Hann segir:

“Heiti Sigurmundur … Nágranni þinn hinumegin við fjallið … Partý hjá
mér á laugardagskvöldið … hélt þig langaði til að kíkja.”

“Frábært!”, sagði Einar. “Eftir sex mánaða einangrun er ég tilbúinn til
að hitta sveitungana. Ég þigg boðið með þökkum.”

Sigurmundur gerir sig líklegan til að fara en snýr sér að Einari og
segir: “Best að vara við … mikið drukkið.”

“Ekkert mál. Eftir 25 ár í tölvubransanum þá get ég drukkið nánast alla undir
borðið.”

Aftur gerir Sigurmundur sig líklegan til að fara en snýr sér við í
dyrunum og segir: “Líklegast mikið slegist.”

“Hrikalegt”, hugsar Einar með sér … “harðgert lið.” “Jæja, mér kemur
ágætlega saman við flesta. Ég kem. Takk fyrir að bjóða mér.”

Aftur gengur Sigurmundur í burtu en snýr sér við í dyrunum og segir:
“Oftast brjálað kynlíf í partýum hjá mér.”

“Heyrðu, það er ekki vandamálið” segir Einar, “þú veist það kannski
ekki að ég hef verið algjörlega einn í sex mánuði! Ég kem sko alveg
örugglega … en segðu mér, í hverju ætti ég að mæta; jakkafötum eða lopapeysu?”

Sigurmundur stoppar enn einu sinni í dyragættinni og segir: “Í hverju
sem þú vilt, við verðum bara tveir.”








Tveir heyrna-og mállausir menn eru að reyna kaupa sér smokka en lyfsalinn kann ekki táknmál. Orðnir pirraðir, fara þeir út og reyna að finna aðferð til að láta hann skilja hvað það er sem þeir vilja kaupa. Loks fær einn mannanna hugmynd, fer inn í apótekið, dregur út delann og setur hann, ásamt peningum á afgreiðsluborðið.
Lyfsalinn lítur í kringum sig og fullvissar sig um að enginn viðskiptavinur sé inn í búðinni, dregur út delann og tekur peningana. Maðurinn fer út og segir hinum manninum hvernig þetta fór. Hinn maðurinn fer því næst inn í apótekið og kemur út um 5 mínútum síðar.
Maðurinn sem fór fyrst inn, spyr hinn hvort hann hafi fengið smokkana. Hinn maðurinn svarar, “Nei, en ég fékk peningana þína aftur.”