Kona nokkur hélt fram hjá manni sínum á daginn meðan hann var í vinnu.
Einn dag er konan í rúminu með elskhuganum þegar húsbóndinn á heimilinu kemur óvænt akandi heim að húsinu. Konunni brá að sjálfsögðu í brún og skipar elskhuganum að grípa fötin sín og hoppa út um gluggann. Elskhuginn lítur út um gluggann og segist ekki geta farið út því það sé grenjandi rigning. Ef maðurinn minn sér okkur hérna drepur hann okkur bæði, segir konan. Elskhuginn hefur því engin önnur ráð en að hoppa út um gluggann og hraða sér á brott frá húsinu. Þegar hann kemur út á götu lendir hann í flasinu á hóp af skokkurum. Hann ákveður að slást í hópinn þótt hann sé nakinn því hann vill komast óséður frá húsinu. Hinum hlaupurunum var að sjálfsögðu starsýnt á nakta manninn og einn þeirra spurði hvort hann hlypi alltaf nakinn. Já, sagði hann. Það er svo notalegt að láta ferskt loftið leika um sig meðan maður er að hlaupa. En hleypur þú alltaf með fötin undir hendinni? spurði skokkarinn. Já, svo ég geti klætt mig þegar ég er búinn að hlaupa, áður en ég tek strætó heim, sagði sá nakti. En hleypur þú alltaf með smokk? Spurði hlauparinn.
Nei, bara þegar það er rigning…=)