Jón lendir í þeim hremmingum að skútunni hanns veltir og hann neyðist til þess að yfirgefa hana en þegar veðrið fer að vesna líður hann útaf af þreytu og vakknar ekki fyrr en 10 tímun síðar á eyðieyju.
Hann er fjlótur að koma sér upp skíli og hinu og þessu sem þarf til þess að lifa af en svo kemur á daginn að hann er orðinn svo rosalega þreyttur á því að runnka sér svo hann reynir að ellta Apa og til þess að geta fengið sér að ríða en því miður fyrir hann gengur ekkert að halda þeim svo þeir sleppa alltaf.

Ca 5 mánuðum síðar rekur fallega ljósku á eyjunna en hún er meðvitdundarlaus svo Jón fer með hana i vistarverur sínar og býr eins vel um hana og hann getur, morgunninn eftir rankar hun við sér og fer að velta því fyrir sér kvar hún sé og eftir langar útskíringar verður hún Jóni svo þakklát að hún sé tilbúinn að gera ALLT til þessa að þakka honum Jón hugsar sig um “ja sko þetta er pínu dónó hjá mér en ég er orðinn rosalega graður svo að ég var að vellta því fyrir mér kvort þú værir nokkuð til í að halda helvítis öpunum fyrir mig”