Íri hafði verið að drekka á barnum allt kvöldið. Að lokum sagði
barþjónninn að verið væri að loka barnum. Írinn stendur því upp, en dettur
strax aftur á gólfið. Hann reynir einu sinni enn, en með sama árangri. Loks
ákveður hann að skríða á fjórum fótum út af barnum. Kannski myndi ferskt
loft hressa hann við. Þegar hann er kominn út stendur hann upp, en dettur
aftur á götuna, þannig að hann ákveður bara að skríða heim til sín. Þegar
hann er kominn heim að útidyrahurðinni heima hjá sér reynir hann að standa
upp, en dettur strax aftur. Hann skríður þess vegna inn í svefnherbergi.
Þegar hann kemur heim að rúminu reynir hann enn einu sinni að standa upp,
en
dettur strax í rúmið og sofnar.
Morguninn eftir vaknar hann við það að konan hans stendur yfir honum og
segir: “Þú hefur verið á fylleríi enn eina ferðina!!!”
“Af hverju heldurðu það?” segir Írinn og setur upp sakleysislegan svip.
“Það var verið að hringja frá barnum. Þú gleymdir hjólastólnum þínum
þar.”