Ljóska, rauðka og brúnka voru fastar saman á eyðieyju. Margir kílómetrar í land. rauðkan sagði: “ekki ætla ég bara að bíða þess að veslast smá saman upp og deyja, ég ætla að reyna að synda yfir!” Hún synti lengi lengi þar til hún átti 7 kílómetra eftir….þá druknaði hún. brúnkan í landi sagði: “´ætli maður geti ekki raynt það……….” hún náði að komast 12 km og átti þá 3 eftir……….og drukknaði næst reyndi þá ljóskan hún átti einungis 1 km eftir en var allveg að gefast upp. hún ákvað að ætla ekki að drukkna svo hún sneri við.


það var á búktalaraskemmtun sem bálreið ljóska stóð upp þegar búktalarinn sagði ljóskubrandara… “Hvernig dirfistu ?!!!!!!?!! Við erum ekki allar eins heimskar og við lítum út fyrir að vera…þú getur ekki bara skemmt þér svona á okkar allra kostnað……” hann svaraði svolítið taugastrekktur (tens) “þetta er nú ekki meint neitt illa…ég veit fullkomlega að þið eruð ekki nærri allar heimskar!” “Hyerðu nú mig! var ég að tala við þig?NEI ég var að tala við hel****** litla krípið á löppunum á þér!!!!!!!”

þjár ljóskur voru fastar á eyðieyju þegar þær fundu tekatl. ein ljóskan þurkaði sand af honum og gaus þá upp andi. “ein ósk á mann” sagði hann þá. ljóska 1 byrjaði. “ég vil vera frábær sundmaður svo ég geti synt í land” hún synti yfir. ljóska 2 sagði:“ég vil eiga snekkju sem ég get sylt yfir” hún sigldi yfir. sú seinast sagði þá “ég vil vera gáfuð.” þá sneri hún sér við og gekk svo yfir brúna…