Tveir menn eru á gangi í eyðimörk. Eftir dágóða stund komast þeir að því sér til mikilar skelfingu að þeir eru viltir. þeir ákveða að rölta áframm svangir og þyrstir. Eftir nokkra tíma fynna þeir hús í miðri eyðimörkinni, þeir líta inn um gluggan og sá þar heljarinnar kræsingar, þeir knýja á dir, og út kemur þessi gamla ljóta bólugrafna norn. Félagarnir spyrja hvort þeir geta fengið eitthvað að borða og drekka. jú jú ekki málið, en fyrst verðið þið að njóta ásta með mér. sá fyrri fer inn og nornin legst gleið á borðið, svo á fjörið að byrja, en örvæntingu sinni grípu maðurinn mais stöngul og byrjar að strokka í gömlu konuna, svo kom að því að maisinn var orðinn svo slímugur að hann hélt honum ekki lengur, henti hann þá maisnum út um gluggan og tók annan, og gekk þetta svona í smá tíma. Svo loksins er konunni fullnægt, fékk þá fyrri maðurinn að fá að borða, eftir smá stund fer hann að spá afhverju félagi hans er ekki búinn að koma inn til að vinna sér inn fyrir matnum, fér hann og spyr hann. Mér líður bara mjög vél fékk þessar fínu mais stangir með smjöri.