Jónas gaf út héraðsmálablað og fyrsta tölublaðið átti að ná athygli. Hann setti sem fyrirsögn á forsíðuna: “Helmingur bæjarfulltrúa eru glæpamenn!” Skiljanlega voru bæjaryfirvöld ekki ánægð með þetta og báðu hann um að taka þetta til baka í næsta blaði, sem hann gerði. Í öðru tölublaði var flennistór fyrirsögn á forsíðu þar sem stóð “Helmingur bæjarfulltrúa eru ekki glæpamenn!”

_______________________________________ ___________________________

Jónas og Guðmundur ráku lítið fyrirtæki saman og einn daginn voru þeir að rífast heiftarlega um kynlíf.
„Ég tel,“ sagði Jónas, „að kynlífið sé 90 prósent erfiði og 10 prósent skemmtun.“
„Helvítis della,“ sagði Guðmundur. „Kynlífið er 90 prósent skemmtun og 10 prósent erfiði.“
Um þetta tókst þeim að rífast heil-lengi, eða þar til einn starfsmanna fyrirtækisins, ungur maður með framtíðina fyrir sér, kom þar að. Þeir ákváðu að bera þetta undir hann.
Eftir smá íhugun sagði ungi maðurinn: „Kynlíf er hundrað prósent skemmtun!“
„Af hverju segir þú það,“ spurðu Jónas og Guðmundur báðir í einu.
„Vegna þess,“ sagði ungi maðurinn, „að ef það væri eitthvað erfiði fólgið í því, þá mynduð þið láta mig gera það fyrir ykkur.“

____________________________________________ _____________________

Jónas og Guðmundur fóru saman í ferðalag til London með fjölskyldur sínar. Eftir að hafa verið nokkra daga í London ákváðu þeir að taka fjölskyldurnar með lest til Liverpool til að sjá leik Liverpool og Everton.
Á lestarstöðinni keypti Jónas miða handa hverjum fjölskyldumeðlim, en Guðmundur keypti bara einn. Jónas varð dálítið hissa og spurði Guðmund: “Hvernig ætlarðu að koma allri fjölskyldunni með lestinni til Liverpool með bara einn miða?” “Bíddu bara og sjáðu,” sagði Guðmundur. Nú fóru allir um borð í lestina og stuttu seinna lagði hún af stað. Allir komu sér vel fyrir og nutu ferðarinnar, en stuttu áður en lestarvörðurinn var væntanlegur stóðu Guðmundur og fjölskylda upp og tróðu sér inn á næsta klósett. Þegar lestarvörðurinn kom bankaði hann á dyrnar og kallaði “Miða, takk!”. Guðmundur opnaði þá smá rifu á dyrnar og rétti miðann út. Þegar vörðurinn var farinn settist fjölskyldan aftur. Þetta fannst Jónasi gott ráð og ákvað að prófa það á leiðinni til baka. Leikurinn fór eins og best var á kosið (???) og fjölskyldurnar fóru á lestarstöðina í Liverpool til að kaupa miða. Jónas keypti bara einn miða, en hann varð forviða þegar hann sá að Guðmundur keypti engan.
“Hvernig ætlarðu að komast alla leið til London án þess að hafa miða?” spurði Jónas.
“Bíddu bara og sjáðu,” sagði Guðmundur.
Aftur komu allir sér fyrir í lestinni og stuttu áður en lestarvörðurinn kom stóðu Guðmundur og fjölskylda upp og tróðu sér inn á eitt klósettið. Jónas og fjölskylda tróðu sér þá inn á næsta klósett við. Nú leið dálítil stund, en þá kom Guðmundur út af sínu klósetti, bankaði á dyrnar hjá Jónasi og kallaði “Miða, takk!”