,,Ég frétti að það væri komið nýtt barn heima hjá ykkur.“
,,Ég held ekki að það sé nýtt. Það grenjar eins og það sé í góðri æfingu.”

Barnið okkar gleypti nælu, en það var allt í lagi. Þetta var öryggisnæla.

Ég þekki stelpu sem var svo utan við sig að þegar hún var að passa setti hún sjónvarpið í vögguna og horfði á barnið.

Ég var svo hissa þegar ég fæddist að ég gat ekki sagt eitt einasta orð í hálf annað ár.

Þegar ég fæddist urðu allir glaðir. Meira að segja læknirinn sagði: ,,Ég held að þetta sé barn.“

,,EN Óli þetta er ekki barnið okkar.”
,,við skulum taka þetta, vagninn er flottari.

Við höfum ungbarnið oftast í bílum af því að það er sjálfskipting á honum.

Kona gægðist inn í barnavagn: ,,Mikið er hann myndarlegur. Hann er bara alveg eins og pabbinn.“
Móðirin: ,,Já ég veit það. Það er verst að hann skuli vera svona ólíkur manninum mínum.

Ég fæddist fyrir tímann. Pabbi minn átti ekki von á mér.

,,Hver vakna til barnsins þegar það grætur á nóttunni?”
,,Allir í blokkinni.“

,,Hjálpar maðurinn þinn þér með barnið?”
,,Það vantar ekki. Einmitt núna er hann að fá sér blund fyrir það.

,,Er barnið þitt strákur eða stelpa?“
,,Auðvitað. Hvað annað ætti það að vera?”