Eitt sinn þegar páfinn heimsækir New York ákveður hann að fara ekki á popemobile heldur fær sér eðalvagn að hætta kana. Þegar bílstjórinn er búinn að aka með hann um borginna segir páfinn við hann “Jæja það er langt síðan ég hef ekið bíl og nú ætla ég að fá að prófa”. Bílstjórinn var hikandi en hann ákvað samt að neita ekki páfanum.
Gamli kallinn lét ekki á standa heldur þeysti um götur borgarinnar á fullri ferð meðan bílstjórinn lét fara vel um sig afturí. Ekki leið á löngu fyrr en hann var stöðvaður af lögreglunni. Stuttu seinna kallar lögreglumaðurinn á stjórann í talstöðvina. “Heyrðu stjóri, ég er nýr og veit ekki hvað á að gera ef ég stoppa einhvern frægan”. “Er það borgarstjórinn?” spurði stjórinn. “Nei mun frægari en hann” svaraði lögreglumaðurinn. “Er það fylkisstjórin?” spurði stjórinn næst. “Nei mun frægari en Ríkisstjórin” svaraði hann. “Ekki stoppaðir þú Forsetann” spurði stjórinn orðin ákafur. “Nei, eina sem ég veit um þennan mann að Páfinn er að keyra honum um í Limósínu”.
—————————————— ————————
Annar af páfanum:

Gamall franskur fátækur bóndi á 4. áratuginum hafði alltaf langað að sjá páfann, en ekki haft efni á því. Þegar hann vissi að hann átti ekki mjög mikið eftir lifað ákvað hann að slá til. Hann seldi bóndabæinn og lét slátra öllum búfénaði. Hann keypti sér falleg jakkaföt, fína skó og lestarmiða til Parísar því þar myndi páfinn vera fljótlega.
Nokkru seinna stóð bóndinn í hóp af fólki þegar að páfinn ók framhjá. Allt í einu stöðvar páfinn og stígur út úr bílnum, gengur að gömlum róna, hvíslar einhverju í eyra hans og sest aftur í bílinn og ekur á brott. Gamli maðurinn hleypur til rónans og í hvelli skiptar hann um föt við hann. Ekki var róninn ósáttur við það.
Stuttu seinna keyrir páfinn til baka frá heimsókn sinni til forseta frakka en stöðvar hjá gamla manninum, labbar að honum, beygir sig fram og hvíslar að honum “Sagði ég þér ekki áðan að drulla þínu auma rónarassgati í burtu”.