– Tekið af www.grettir.net –

Maður nokkur er í flugvél og við hliðina á honum situr gullfalleg stelpa. Allt í einu hnerrar hún og tekur bréf og strýkur því gætilega undir pilsið sitt. Maðurinn er ekki viss um að hann hafi séð rétt, heldur auðvitað að hann hafi séð ofsjónir.

Nokkrar mínútur líða. Stelpan hnerrar aftur. Hún tekur aftur bréf og strýkur því gætilega á milli fóta sér. Nú var hann viss, þetta voru ekki ofsjónir, en hann trúir ekki því sem hann sér, fyrr en gellan hnerrar í þriðja skiptið og í þriðja skipti tekur hún bréf og strýkur því gætilega undir pilsið.

Hann snýr sér að henni og segir: “Fyrirgefðu, en ég bara verð að spyrja. Hvers vegna í ósköpunum þurrkarðu þér alltaf þarna niðri eftir að þú hefur hnerrað? Ertu að gefa eitthvað í skyn, eða ertu bara að stríða mér?”

Hún segir: “Mér þykir leiðinlegt ef ég hef verið dónaleg, en ég er með hrikalega sjalfgæfan sjúkdóm sem veldur því að í hvert skipti sem ég hnerra, þá fæ ég fullnægingu. Og hún er svo öflug að ég missi alltaf smá bleytu og get ekki verið í nærbuxum. Þannig að ég neyðist alltaf til að þurrka mér á eftir.”

“Æ æ,” segir maðurinn vandræðalega, “þetta hlýtur að vera hræðilegt. Tekurðu eitthvað við þessu?”

“Pipar…”