Morgun einn, við morgunverðarborðið gengur maður upp að konu
sinni, grípur um rassinn á henni og segir: Ef rassinn á þér væri ekki svona slappur, þá gætum við sleppt nærbuxunum. Konan var nú ekki sátt við þessa athugasemd manns síns, en ákvað að taka þessu þegjandi og prúð eins og góðri eiginkonu sæmir.
Næsta morgun vekur maðurinn konu sína með því að grípa um brjóstin á henni og segja: “Ef að tútturnar á þér væru ekki svona slappar, þá gætum við sleppt brjóstarhaldaranum”. Nú snýr konan sér að manni sínum, grípur um liminn og segir: “Ef hann væri ekki svona helvíti slappur, þá gætum við sleppt póstinum, garðyrkjumanninum, sundlaugarverðinum og bróður þínum”.