Á ónefndu elliheimili
búa hjón á níræðisaldri.
Eftir 60 ára farsælt hjónaband og mjög fjörugt kynlíf
mestann þann tíma hefur það samt smám saman orðið minna og minna
af ýmsum ástæðum sem ellinni fylgja og nú var það ekki meira en það að kallinn stóð í stofunni á kvöldin og konan sat í einum stofustólnum og hélt um tippið á honum.
svo skyndilega verður langt hlé á “kynlífi” þeirra og konan
grunar eiginmanninn um óhreint mjöl í pokahorninu.
Svo eftir að hafa tuðað í kallinum í nokkra daga játar kallinn loksins að hann haldi framhjá henni.
Konan spyr með hverri og maðurinn segir það vera hana jónu á hæðinni fyrir neðan (hún var nú bara jafngömul og eiginkonan)
“og hvað sérðu við hana sem þú sérð ekki við mig”
“parkinsons veiki”.
——————————————————————-