Það voru tvær ljóskur sem að ákváðu að leigja sér bát með gagnsæjum botni og fara í siglingu til að skoða kóralrifin í Karabíska hafinu. ljóskurnar fá bátinn og fara að skoða öll þessi fallegu kóralrif en síðan sjá þær fjársjóðskistu á botninum, í fyrstu vita þær ekki alveg hvað þær eiga að gera en síðan ákveður önnur að merkja staðinn með því að setja eitt stóóórt X á botninn á bátnum. Hin ljóskan verður alveg öskurill og segir: “mikið ógeðslega ertu heimsk þarna ljóskan þín, þeð er ekkert víst að við fáum sama bátinn aftur næst.”

það var ein ljóska sem var að keyra um þjóðveg úti á landi og er sko heldur betur orðin þreytt á öllum þessum ljósku bröndurum, ekki nóg með það hvað hún var orðinn pirruð á þessu heldur þurfti útvarpsmaðurinn stöðugt að vera að segja hvern ljóskubrandarann á fætur öðrum. Loks keyrir hún framhjá túni þar sem önnur ljóska er á árabát úti á miðju túninu og rær stöðugt. ljóskan verður nú alveg brjáluð, ríkur út úr bílnum og öskrar til hennar:“mikið ógeðslega eru heimsk þarna ljóskan þín, þú myndir sko heldur betur fá að kenna á því ef ég gæti synt þangað út til þín.”

Tvær ljóskur voru að gera við klæðningu á húsi önnur var að negla klæðninguna og hin ljóskan tekur eftir því að hún tekur alltaf upp nagla og ýmist hendir honum aftur fyrir sig eða neglir hann í klæðninguna. ljóskan sem fylgdist með spyr þá þá sem var að negla af hverju hún gerði þetta. Hún svarar:“Sko ég tek upp naglann og ef að naglinn bendir á húsið þá negli ég hann í klæðninguna en ef hann bendir á mig þá hendi ég honum af því hann er gallaður.” hin ljóskan hugsar stíft í smá stund en segir loks:“ fíflið þitt naglarnir sem að benda á þig eru ekkert gallaðir heldur fyrir hina hina hliðina á húsinu.”