Lykla Pétur og Guð eru að leggja síðustu hönd á konuna áður en að þeir setja hana á jörðina.

“Taugaendarnir,” segir Pétur. “Hvað eigum við að setja marga í lófa hennar?”

“Hvað settum við marga í Adam?” spyr Guð.

“Tvo hundruð, ó þú mikli Guð,” svarar Pétur.

“Þá gerum við það sama fyrir hana,” segir Guð.

“Hversu marga taugaenda ættum við að setja í kynfæri hennar?” spyr Pétur aftur.

“Hvað settum við marga í Adam?” spyr Guð.

“Fjögur hundruð og tuttugu, ó þú mikli Guð” svarar Pétur.

“Auðvitað, við settum svona marga til að Adam gæti fjölgað mannkyninu og fundist það gott í leiðinni, var það ekki? Gerum það sama fyrir konuna. ” segir Guð.

“Já, ó mikli Guð,” segir Pétur.

“Nei bíddu,” segir Guð. “Skítt með það, láttu hana hafa tíu þúsund. Ég vil að hún æpi nafnið mitt!”