Jónas var í heimsókn á geðsjúkrahúsi við sundin blá. Þar kom hann að sjúklingi sem sat á óþægilegum tréstól, reri í gráðið og muldraði í sífellu “Gloría … Gloría … Gloría … !”

“Hvað er að þessum manni?” spurði Jónas.
“Hann er haldinn þráhyggju,” sagði geðlæknirinn. “Gloría er konan sem hafnaði honum þegar hann var ungur.”

Eftir að hafa skoðað stóran hluta sjúkrahússins koma Jónas að bólstruðum klefa. Þar sat maður á gólfinu, lamdi höfðinu í vegginn og kallaði í sífellu “Gloría … Gloría … Gloría … !”

“Hvað er að þessum manni?” spurði Jónas.
“Hann er haldinn þráhyggju,” sagði geðlæknirinn. “Gloría er konan sem hann kvæntist þegar hann var ungur.”