Magga var ung og óreynd portkona í Stórborg og var rétt nýbúin að klára einn kúnna, þegar hann rétti henni þrjátíu þúsund krónur. Magga var alveg steinhissa því hún hafði aldrei fengið meira en fimmþúsundkall fyrir dráttinn.
“Þetta er ekkert,” sagði maðurinn. “Komdu aftur á morgun og ég skal gefa þér annan þrjátíuþúsundkall”
Daginn eftir fór Magga til hans aftur og eftir veitta þjónustu rétti hann henni aftur þrjátú þúsund krónur. Hún þakkaði honum mikið og vel fyrir, en hann sagði “Þetta er ekkert. Komdu aftur á morgun og ég skal gefa þér þrjátíu þúsund í viðbót.”
“Þú ert gjafmildasti maðurinn sem ég hef hitt,” sagði Magga, “hvað heitirðu?”
“Ég heiti Jónas,” sagði maðurinn.
“Hvaðan ertu?” sðurði Magga.
“Frá Ýsufirði,” sagði Jónas.
“Það er skemmtileg tilviljun,” sagði Magga. “Ég er nefnilega líka frá Ýsufirði!”
“Já, ég veit það,” sagði Jónas. “Þegar mamma þín heyrði að ég var á leiðinni til Stórborgar þá bað hún mig að færa þér níu hundruð þúsund krónur sem þú erfðir eftir afabróður þinn.”