Jónas vinur okkar, væskillinn sem hann er, ákvað að reyna að finna sér starf þar sem hann þyrfti ekki að lenda í útistöðum við fólk, því útistöður er það versta sem 50 kílóa rindill veit. Að lokum fann hann sér starf sem strætóbílstjóri, því hann var viss um að strætóbílstjórar þyrftu aldrei að stæla við farþegana.
Allt gekk að óskum í dálítinn tíma og Jónas var hamingjusamur í nýja starfinu. Þá gerðist það einn daginn þegar hann stoppaði við stoppistöð í norðurbænum að inn kom svakalegur risi, yfir tveir metrar á hæð, með axlir upp á Akranes og handleggi og læri sem ekkert málband náði utanum. Hann ruddist inn í vagninn, starði á Jónas, greyið, og baulaði: JÓN TRÖLL BORGAR EKKI!! Síðan strunsaði hann framhjá Jónasi og settist aftast í vagninn.
Jónas var frekar svekktur yfir þessari niðurlægingu, en hvað gat hann gert? Jón þessi gnæfði yfir hann eins og Öræfajökull yfir nærliggjandi sveitir og hann hefði líkast til brotið hann í tvennt ef hann hefði æmt eða skræmt.
Daginn eftir kom sami náunginn inn á sömu stoppistöð og tók aftur fram með beljandi rödd: JÓN TRÖLL BORGAR EKKI!! Og síðan settist hann aftast. Jónas skammaðist sín mikið, en aðhafðist ekkert. Nú ákvað hann, hins vegar, að tími væri kominn til að gera eitthvað róttækt.
Þegar Jónas kom heim til sín hringdi hann í forstjóra strætisvagnanna og fékk hjá honum þriggja mánaða frí. Síðan hringdi hann í heilsuræktina og pantaði þriggja mánaða massaprógram.
Nú tóku við erfiðir þrír mánuðir undir stjórn hörðustu þjálfara á staðnum. Jónas byggði sig upp, tróð í sig fæðubótarefnum og vöðvastyrkjandi vítamínum daginn út og daginn inn, þjálfaði vöðvana frá toppi ofan í tá, lærði Karate, Júdó og hnefaleika – varð, í einu orði sagt, Jón-tröll-étandi ruðningsmaskína.
Fyrsta daginn aftur í vinnunni kom Jón tröll upp í vagninn og viðhafði sín venjulegu ummæli: JÓN TRÖLL BORGAR EKKI!!
En í þetta sinn stökk okkar maður upp, tók í hálsmálið á Jóni Trölli og öskraði á móti: AF HVERJU Í ANDSKOTANUM EKKI???!!!
Jón tröll setti upp furðusvip og svaraði: Jón Tröll er með strætókortHehe

Lítill drengur átti örlítið snobbaða foreldra. Þegar drengurinn sagði að hann þyrfti að pissa, vönduðu þau um fyrir honum og sögðu að þetta væri dónalegt, hann ætti að segja Ég þarf að gera pípí. Síðan var það orðið dónalegt og þau sögðu honum að segja: Ég þarf að hvísla.
Svo var það einhvern sunnudaginn að afi var í heimsókn og lagði sig eftir matinn inni í stofu á meðan pabbi og mamma voru úti í garði að vinna í blómagarðinum. Þá heyra þau þetta hræðilega öskur. Barnið kom þjótandi út úr húsinu skelfingu lostið og út í garð til mömmu og pabba.
Hvað kom eiginlega fyrir? spurði mamma. Ég sagði afa að ég þyrfti að hvísla og hann sagði mér að hvísla í eyrað á sér!


Einu sinni sagði Siggi við Gumma: Veistu hvað það er til eitthvað stórt leyndarmál sem allt fullorðið fólk á. Gummi varð mjög forvitinn við þetta og ákvað að prufa það á mömmu sinni.
Gummi: Heyrðu mamma ég veit stóra leyndarmálið
Mamma: Ha er það… Ef þú segir pabba þínum það ekki skal ég gefa þér 1000 kr.
Gummi varð mjög ánægður og sagði strax já.
Næst sagði hann við pabba sinn Ég veit stóra leyndarmálið
Pabbi hans fékk hálfgert sjokk og ussaði á hann og sagði lágt Ef þú segir ekki mömmu þinni skal ég gefa þér 2000 kr.
Nú varð Gummi mjög ákafur í að segja þetta við einhvern annan fullorðinn og hljóp að póstmanninum og segir Ég veit stóra leyndarmálið. Pósturinn verður dálítið hissa en leggur svo frá sér pokann og segir KOMDU ÞÁ OG FAÐMAÐU HANN PABBA ÞINN !!!