Dagurinn í dag var ekkert smá magnaður.
Ég byrjaði daginn á því að gera morgunæfingarnar mínar stundvíslega klukkan 8:30 . Eftir þær fór ég út og veiddi mér morgunmatinn, sem að þessu sinni var háloftafálki. Þegar ég hafði náð í prímusinn og klárað að borða fálkann fór ég í göngutúr niður í bæ.
Á leiðinni niðrí bæ rakst ég á dverg sem sem stökk í veg fyrir mig og æpti, “Sullubull, eða dauða”!!
Ég horfði á dverginn og skildi ekki alveg hvað hann meinti þannig að ég svaraði bara “Sullubull”, þá öskraði hann “jæja, það er sullubull strákar!” og viti menn, það stukku 20 spólgraðir dvergar á mig og nauðguðu mér allir í einu.
Eftir þetta var ég allveg rifinn upp á bak og lá rúmfastur í tvær vikur, misti af skóla og hvaðeina.
En ég náði mér loksins og var kominn á fætur áður en ég vissi af, svo þegar ég ætlaði að fara í skólann eftir mikla fjarveru, mætti ég sama dvergnum aftur sem ávarpaði mig sem fyrr með valkostunum Sullubull Eða Dauði !
Ég var nú ekki allveg búinn að gefast upp á lífinu þannig að ég svaraði Sullubull aftur, og sama sagan endurtók sig, dvergarnir hressu voru jafn graðir og harkalegir sem fyrr.
Og viti menn, ég var rúmfastur í tvær vikur í viðbót, og rekinn úr skólanum fyrir góða sem enga mætingu síðastliðinn mánuðinn, kærastan mín til tveggja ára sagði mér upp vegna atburðanna og ég var að endingu rekinn úr taflfélaginu Hróknum, sem ég gott sem lifði fyrir.
En fyrr en varði var ég kominn á ról, og fór svona út í einn göngutúr í viðbót til að reyna að finna einvhern stað til að hengja mig, en Noh! hitti ég ekki dveginn góða aftur, og hann þylur enn á ný spurninguna, “sullumbull, eða dauði”!
Og svona með tillit til þess að ég hafði ekki mikið til að lifa fyrir lengur og var hvort eð er í slíkum hugleiðingum fyrir, þá valdi ég Dauða í þetta skiptið, og svaraði með niðurbrotinni rödd, “Dauði”
Dvergurinn glotti og Æpti: Jæja strákar! SULLUBULL TIL DAUÐA!!!