Ljóska labbar inn í raftækjaverslun til að kaupa sjónvarp. Hún velur sér fínt tæki og biður sölumanninn að sækja svoleiðis tæki fyrir sig. Sölumaðurinn svarar: “Við afgreiðum ekki ljóskur hérna !” Móðguð strunsar ljóskan út og skilur ekkert í þessum dónalega sölumanni. Hún ákveður samt að reyna aftur og vonast þá til að hitta á annan sölumann. Hún fer inn i verslunina og biður sölumann að sækja svona sjónvarp fyrir sig. Sá sölumaður svara eins og hinn, þeir afgreiða ekki ljóskur í þessari verslun. Hundfúl fer ljóskan á næstu hárgreiðslustofu og lætur raka af sér allt hár og augabrýr. Hún strunsar í verslunina og biður sölumanninn um þetta helvítis sjónvarp. Sölumaður inn svarar: "Ég var búinn að segja þér að við afgreiðum ekki ljóskur hérna, já og þetta er örbylgjuofn !“

Ljóskan hárlausa var nú orðin leið á þessum endalausu ljóskubröndurum og ákvað að flýja borgina og fara í sveit. Hún finnur bóndabæ þar sem bóndann vantar aðstoð. Eftir 2 mánuði og mikinn rakstur er bóndinn ekki búinn að segja einn ljóskubrandara og henni líður nokkuð vel þarna. Einn dag kemur hún út á tún þar sem bóndinn er að dást að fé sínu. Ljóskan spyr bóndan hvort hún megi nokkuð eiga eitt lamb. Bóndinn var nú pínu nískur á lömbin þannig að hann segir að ef hún geti giskað á hvað séu margar rollur í hópnum þá megi hún velja sér lamb. Ljóskan spáir í smá stund og segir svo, 634. Undrandi segir bóndinn hana hafa giskað á rétt og hún megi fara og velja sér lamb. Ljóskan hleypur glöð inn í hópinn og velur sér fallegasta lambið í hópnum. Þegar hún kemur til baka sæl og glöð og segir: ”Ég vil þetta lamb, þetta er lang sætast“ Bóndinn segir nú með smá glotti: ”Ef ég get giskað á réttan hárlit hjá þér, má ég þá fá hundinn minn aftur?"