Jóna fór í slaufuferð til Akureyrar með nokkrum vinkvenna sinna. Þær skildu kallana eftir heima.

Þegar hún kom heim var Elías, maðurinn hennar ásamt ungri huggulegri konu að klæða sig í svefnherberginu. Eins og við er að búast trompaðist Jóna, rak konuna út og byrjaði að pakka dótinu sínu niður í ferðatöskur þegar Elísas sagði: „Ég á það nú inni hjá þér að fá að gefa þér skýringu.“

„Ég var á leiðinni frá Keflavík í morgunn þegar ég tók þessa konu upp í við Grindavíkurveginn. Mér fannst hún frekar óhrjáleg og á leiðinni kom í ljós að hún var svöng svo ég kom með hana heim og gaf henni afganginn af kjötbollunum frá því að fimmtudaginn. Hún var í svo lélegum skóm að ég gaf henni strigaskó sem þú varst búin að henda fram í bílskúr. Næst fann ég handa henni gamlar buxur af þér og úlpu sem átti að fara í Rauða Krossinn. Þegar konan var að fara áðan spurði hún hvort ég sé ekki með eitthvað fleira sem þú sért hætt að nota.“