Hvað var það fyrsta sem ljóskan lærði í fyrsta ökutímanum?
Að það er líka hægt að sitja upprétt í bíl.

————————–

Einn góðan veðurdag stöðvaði lögregluþjónn rauðan glæsilegan sportbíl sem
ekið hafði verið of hratt. Hann gengur að bílnum og biður ökumanninn um að
skrúfa niður rúðuna. Það fyrsta sem hann tekur eftir er að ökumaðurinn er
gullfalleg ljóska. “Ég stöðvaði þig vegna hraðaksturs fröken, mætti ég fá
að sjá ökuskirteinið þitt?”
“…ökuskirteinið…???” svarar ljóskan með tómt blik í augum.
“Það er vanalega í veskinu” segir lögregluþjóninn.
Eftir að hafa fálmað í veskinu í nokkrar mínútur kemur ökuskirteinið loks í
ljós.
“Má ég nú fá að sjá skráningarvottorðið” segir þá lögregluþjóninn.
“Skráningarvottorðið… hvað er nú það….?” spyr ljóskan.
“Það er vanalega í hanskahólfinu…” segir lögregluþjónninn, nú óþolinmóður.
Eftir að hafa fálmað enn meira finnur ljóskan loks skráningarvottorðið.
“Ég kem eftir örskamma stund” segir lögregluþjóninn og gengur til baka að
lögreglubifreiðinni. Hann kallar upp stöðina til að kanna ökuskirteini og
skráningarvottorð ljóskunnar.
Eftir stutta stund kemur svar frá stöðinni.
“Heyrðu… er konan á rauðum sportbíl?” spyr stöðin.
“Umm.. já” svarar lögregluþjónninn. “Heyrðu, þú skalt gera þetta svona…”
segir stöðin.
“Afhentu henni skirteinin aftur og girtu niður um þig buxurnar.”
“Hvað!!? Ég get ekki gert það, ertu brjálaður” segir lögreglmaðurinn.
“Treystu mér…gerðu bara eins og ég segi þér” svarar stöðin.
Lögregluþjóninn gengur því að bifreið ljóskunnar, skilar henni öku- og
skráningarskírteini og gyrðir niður um sig buxurnar eins og stöðin hafði
sagt honum að gera. Ljóskan lítur niður og stynur: “ónei, ekki
ANNAR öndunarmælir….”