Hvað kallast Viagra á Íslensku?

Uppstúfur

……………………….. ………………………………………

Hjá lækninum
85 ára gamall maður fór til læknisins til að láta taka sáðprufu.
Læknirinn lét manninn hafa glas með sér heim og bað hann um að koma
tilbaka daginnn eftir með prufuna.
Næsta dag kemur sá gamli til læknisins og lét lækninn hafa tómt
glasið eins og hann fékk það deginum áður.Læknirinn spurði karlinn
þá hverju sætti og bað hann um útskýringar.
“Já doksi ,þetta gerðist svona – fyrst reyndi ég með hægri
hendinni og svo reyndi ég vinstri en ekkert gerðist.
Þá bað ég konuna að hjálpa mér.Hún reyndi fyrst með hægri og síðan
vinstri hendinni eins og ég hafði gert en án árangurs.
Hún reyndi einnig með munninum,fyrst án tanna og svo með tönnunum
en ekkert gerðist.
Við ákváðum þá að tala við nágrannann hana Önnu ,hún reyndi þetta
líka fyrst með báðum höndum í einu og svo reyndi hún meira að segja
líka að kreysta á milli hnjána en ekkert gerðist.
Lækninum var mjög brugðið ”Spurðir þú virkilega nágrannann ?”
”Jebb” svaraði sá gamli. Og sama hvað við reyndum tókst okkur ekki að opna glasið!


…………………………………………. …………………………….

Nonni litli er í sjötta bekk grunnskóla. Dag einn var samfélagsfræði og
þá spurði kennarinn hvað feður þeirra störfuðu.

Börnin svöruðu eins og þeim er lagið: Pabbi minner lögga,
brunaliðsmaður, skrifstofumaður, vinnur í verslun og svo framvegis. En
kennarinn tók eftir því að Nonni litli var óvenju hljóður og lét lítið
fara fyrir sér.

Hvað gerir svo pabbi þinn, spurði kennarinn Nonna litla.

Hann starfar við að dansa nakinn fyrir framan karla á öllum aldri á
veitingastað
á kvöldin og á næturnar. Svo græðir hann fullt á því að fara með þeim
áhorfendum sem best bjóða út í portið á bak við veitingastaðinn þar sem
hann dansar einkadans fyrir þá í nokkrar mínútur.

Kennarinn varð eðlilega mjög undrandi yfir svari Nonna litla og í miklu
fáti skipaði hann hinum krökkunum að fara að lita, en Nonna litla tók
hann afsíðis.

Er þetta alveg satt sem þú sagðir um hann pabba þinn … dansinn og allt
það?

Nei, nei, sagði Nonni litli feiminn. Pabbi vinnur hjá
Kaupþingi-Búnaðarbanka en ég þorði sko alls ekki að segja það fyrir
framan hina krakkana.
…………………………………….. ………………………………….
Eitt sinn í fangelsi var nýr fangi að koma. Og í klefanum sem hann átti að fara í voru tveir menn, einn um fimmtugt og hinn um tvítugt.
Þegar hann kom inn í klefann þá voru hinir fangarnir skelli hlæjandi. Þegar þeir hættu að hlæja sagði annar fangin 120.
Og þeir byrjuðu að hlæja.
En þa varð nýi maðurinn forvitinn og mannaði sig loks upp í að spurja þá af hverju þeir væru að hlæja. Þá svaraði annar fanginn: „Sko við erum búnir að vera svo lengi í fangelsinu og segja alla brandara sem við kunnum og nennum ekki að segja þá svo að vi gáfum þeim bara tölur!“
Þá langaði þeim nýa að prófa. Og han sagði: „489.“
Þá ætluðu hinir fangarnir að farast úr hlátri og þeir ætluðu aldrei að hætta. En loks hættu þeir að hlæja og sá nýi spurði. „Hvað er svona fyndið?“
Þá svaraði eldri fanginn: „Við höfum aldei heyrt þennan fyrr!!!!!!“

…………………………………………… …….

Tveir sveitalubbar, Jói og Siggi, sáu að þeir voru komnir á endastöð í
lífinu og ákváðu að fara í skóla til að komast eitthvað áfram. Þeir byrja
á
því að fara til námsráðgjafa og Jói fer inn fyrstur.

Námsráðgjafinn ráðleggur Jóa að taka stærðfræði, sögu og rökfræði.

”Hvað er rökfræði?“ spyr Jói.

Námsráðgjafinn svarar: ”Leyfðu mér að koma með dæmi. Áttu sláttuvél?“

”Hana á ég,“ svarar Jói.

”Þá geri ég ráð fyrir; og nota rökfræði, að þú eigir garð,“ svarar
námsráðgjafinn.
”Mjög gott,“ segir Jói hrifinn.

Námsráðgjafinn hélt áfram, ”rökfræðin segir mér líka, að fyrst þú átt
garð,
þá áttu líka hús.“

Yfir sig hrifinn hrópar Jói: ”FRÁBÆRT!“

”Og fyrst þú átt hús, þá má jafnvel giska á að þú eigir konu.“

”Hana Mæju! Þetta er ótrúlegt!“

”Og að lokum, fyrst þú átt konu, þá er rökrétt að gera ráð fyrir að þú
sért
gagnkynhneigður,“ segir námsráðgjafinn.

”Það er alveg hárrétt! Þetta er það magnaðasta sem ég hef nokkurn tíma
heyrt! Ég get ekki beðið eftir að byrja í rökfræði.“

Að því búnu fer Jói fram þar sem Siggi bíður ennþá.

”Hvaða fög tekurðu?“ spyr Siggi.

”Stærðfræði, sögu og rökfræði,“ svarar Jói.

”Hvað í veröldinni er rökfræði?“ spyr Siggi.

”Leyfðu mér að koma með dæmi. Áttu sláttuvél?“ spyr Jói.

”Nei.“

”Þú ert hommi er það ekki?“


…………………………………… ……………………

Kona ein í Hafnarfirð vaknaði eitt sinn snemma á sunnudagsmorgni ákvað að eiga rólegan og notalegan morgunn,
hellti uppá kaffi, ristaðibrauð og kom sér vel fyrir. En einkvað vantaði til að fullkomna morguninn og það var Mogginn. Þar sem hún var kviknakin kom smá hik á hana en hún hugsaði með sér ,,það er svo snemmt að enginn er kominn á stjá.” Svo að hún skellti sér niður stigann á loðbrókinni einni fata og sótti Moggann sinn. Þegar hún kom upp aftur sá hún að hurðin að íbúð hennar hafði lokast. Þarna stóð hún þarna í stigaganginum kviknakin með Moggann í höndunum og komst ekki inn til sín þá skyndilega heyrir hún útidyrnar opnaðar og fótatak þrammandi upp stigann. Nú voru góð ráð dýr en þar sem dísin var hreinræktaður Hafnfirðingur var hún fljót að finna lausn á vandanum. Hún tróð hausnum inn í ruslalúguna og þar hékk hún föst. Þá kom sjóari sem var að koma úr Smugunni þrammandi upp stigann og við honum blasti ber kvenamans botn. Hann var ekki lengi að hugsa sig um og skellti sér á kvenmanninn. Þegar hann hafði lokið sér af leit hann á kvenmanninn og sagði: ,, Bölvaðir asnar eru þessir Hafnfirðingar, að henda svona heillegum kvenmanni.“

………………………………… ……………………………….

Dag einn var Pési að kvarta við vin sinn: ”mér er alveg hrikalega illt íolnboganum. Ég held að ég verði að fara til læknis“.
Félaginn sagði: ”ekki gera það, það er komin alveg ótrúleg vél niðrí
apóteki sem getur sagt þér nákvæmlega hvað það er sem hrjáir þig.
Það er mikið fljótlegra og ódýrara en að fara til læknis. Þú setur bara þvagsýni í vélina og hún segir þér hvað er að þér og hvað þú átt að gera í því, og það kostar bara 500 kall“.

Pési ákvað að hann hefði engu að tapa og fór með þvagsýni í apótekið.
Þegar hann var kominn þangað hellti hann sýninu í vélina og borgaði 500 kallinn. Vélin fór að framkalla skrítin hljóð og fullt af ljósum
blikkuðu.

Eftir smá stund kom prentaður miði úr vélinni sem á stóð:
Þú ert með tennisolnboga. Láttu hendina liggja í heitu vatni, vefðu heitum bökstrum um olnbogann og forðastu erfiðis vinnu, þá ættir þú að vera orðinn betri eftir tvær
vikur.

Seinna um kvöldið var hann enn að hugsa um hversu mögnuð vélin væri og datt allt í einu í hug hvort ekki væri hægt að plata hana, eftir smá umhugsun ákvað hann að reyna. Hann blandaði saman kranavatni, hundaskít úr hundinum sínum og þvagsýnum úr bæði konu sinni og dóttur, og til að toppa þetta runkaði hann sér í blönduna. Daginn eftir fór hann í apótekið, hellti blöndunni í vélina og borgaði 500 kallinn. Vélin byrjaði strax að
blikka ljósum og framleiða hávaða og prentaði síðan út eftir farandi
greiningu:

Lagnirnar hjá þér eru ryðgaðar, hringdu á pípara. Hundurinn þinn er með orma, farðu með hann til dýralæknis. Dóttir þín notar kókaín, sendu hana í meðferð. Konan þín er ólétt, þú átt það ekki, fáðu þér lögfræðing. Hættu svo að runka þér annars batnar þér aldrei í olnboganum!
…………………………………… ……………………….

Heiða var 10 ára gömul og forvitin eins og aðrar stelpur á hennar
aldri.
Hún hafði stundum heyrt stærri stelpur tala um að vera með strák og
þegar hún var búin að brjóta heilann um það í nokkurn tíma, hvernig það færi
fram, fór hún til móður sinnar og spurði hana um þessa hluti. Það varð lítið
um svör hjá mömmunni, sem roðnaði bara og fór hjá sér. Í staðinn ráðlagði
hún Heiðu að fela sig bak við gluggatjöldin í herbergi stóru systur sinnar,
þegar hún kæmi heim með strák næst. Heiða gerði það og daginn eftir lýsti
hún atburðarásinni fyrir mömmu sinni.

Systa og vinur hennar sátu saman og töluðu í smástund, en þá stóð hann
upp, slökkti á flestum ljósum og fór að kyssa hana og faðma hana að
sér. Ég held að Systa hafi verið hálf lasin, því að hann fór með höndina
undir blússuna hennar, til að finna hjartað, alveg eins og læknirinn gerir,
nema hvað hann er ekki eins klár og læknirinn. Hann ætlaði aldrei að finna
hjartað í henni.

Kannski hefur hann verið eitthvað lasinn líka, því að eftir smástund
voru þau bæði farin að mása og stynja. Honum hlýtur að hafa verið kalt á
hendinni, því að hann brá henni undir pilsið hennar. En þá versnaði Systu
bara. Hún fór að andvarpa og stundi þungan. Svo engdist hún sundur og saman
og renndi sér neðar í svefnsófann. Það var þá sem hún fékk hita, því hún
sagðist vera orðin sjóðandi heit.

Loksins komst ég að því hvers vegna þau urðu svona veik. Lifandi
silungur hafði einhvern veginn komist inn undir föt stráksins. Svo stökk
silungurinn út úr buxunum hans og stóð út í loftið, ábyggilega 20 ? 25
sm langur. Ég get svarið það. Strákurinn greip utan um hann til hann slyppi
ekki burt. Þegar Systa sá hann varð hún skelfingu lostin. Hún glennti upp
augun, munnurinn seig galopinn niður og hún fór að ákalla Guð og svoleiðis.
Hún starði á fiskinn og sagðist aldrei hafa séð neinn svona stóran. Hún
æ tti að sjá suma af silungunum, sem við pabbi veiddum í sumar.

En hvað um það. Systa hleypti í sig kjarki og reyndi að bíta hausinn af
fiskinum. Allt í einu heyrðist undarlegt hljóð í henni og hún lét hann
lausan. Hann hefur líklega bitið hana til baka. Þá greip hún utan um
silunginn með báðum höndum og hélt honum föstum, meðan strákurinn tók
munnkörfu eða eitthvað svoleiðis upp úr vasanum og renndi henni yfir
hausinn á kvikindinu, svo að það gæti ekki bitið hana aftur. Þá lagðist
hún á bakið og glennti sundur lappirnar til að hún gæti klemmt
silunginn saman og vinurinn hennar hjálpaði til með því að leggjast ofan á
hana þar sem hann lá milli fótanna á henni.

En silungurinn barðist upp á líf og dauða. Systa fór að kveina og veina
og strákurinn átti fullt í fangi með að halda sér ofan á henni. Ég held að
þau hafi ætlað að drepa silunginn með því að kreista hann á milli sín.

Eftir svolitla stund hættu þau að hristast til og gáfu frá sér
heilmikið andvarp. Strákurinn stóð upp og mikið rétt, hann var búinn að
drepa silunginn. Ég vissi að hann var dauður vegna þess að hann hékk
máttlaus út úr buxnaklaufinni og eitthvað af innyflunum hékk út úr honum.

Systa og strákurinn voru náttúrulega dálítið þreytt eftir bardagann, en
þegar þau voru búin að hvíla sig dálitla stund fóru þau að gæla hvort
við annað.

Hann byrjaði aftur að faðma hana og kyssa. Og svei mér þá, silungurinn
var ekki alveg dauður. Hann byrjaði að tútna út og þaut upp enn einu sinni,
svo þau fóru aftur að slást við hann. Þessir fiskar hafa ábyggilega níu líf,
eins og kettirnir.

Í þetta sinn reis Systa upp og reyndi að kála silungnum með því að
setjast ofan á hann. Eftir hálftíma baráttu tókst þeim að drepa silunginn.
Ég veit að hann var endanlega dauður, vegna þess að strákurinn fletti roðinu
af honum og henti því í klósettið.

Mamma, af hverju ertu svona skrítin í framan?


…………………………………………. …………………………..

Kæru pabbi og mamma.
Það eru komnir þrír mánuðir síðan ég tók mig upp úr sveitinni og hélt í Háskólann. Ég viðurkenni að ég hef verið afar löt við að skrifa ykkur og mér þykir það leitt að hafa ekki gert það fyrr. Ég ætla núna að segja ykkur frá því sem á daga mína hefur drifið en gerið það fyrir mig að lesa þetta sitjandi. Ekki lesa meira fyrr en þið eruð sest niður, ókei?

Jæja þá, ég er á batavegi og miðar vel áfram. Höfuðmeiðslin og heilahristingurinn sem ég fékk, þegar ég hoppaði út um gluggan á heimavistinni, þegar það kviknaði í stuttu eftir að ég kom hingað, eru vel gróin. Ég var aðeins tvær vikur á spítalanum og núna er sjónin næstum því eðlileg. Núna fæ þessi brjáluðu höfuðverkjaköst aðeins einu sinni á dag. Sem betur fer varð húsvörðurinn í næsta húsi var við það þegar ég hoppaði út um gluggan. Það var hann sem hringdi á slökkviliðið og sjúkrabílinn. Hann heimsótti mig á spítalann reglulega og þar sem herbergið mitt var brunnið til kaldra kola var hann svo elskulegur að bjóða mér að búa í sömu íbúð og hann. Í rauninni er þetta bara kjallaraherbergi en það er afar lítið og sætt herbergi. Hann er rosalega góður gæji og við erum yfir okkur ástfangin af hvoru öðru og ætlum að giftast fljótlega. Við höfum ekki ákveðið daginn ennþá en munum gera það áður en óléttan byrjar að sjást. Já, pabbi og mamma, ég er ólétt. Ég veit hve mikið ykkur hlakkar til að verða afi og amma og ég veit að þið munið gefa barninu sömu ást og kærleik og ég fékk þegar ég var barn. Ástæðan fyrir töfinni á brúðkaupinu okkar er sú að kærastinn minn er með smávægilega sýkingu í blóðinu sem kemur í veg fyrir að blóðprufan vegna giftingarsáttmálans okkar verði samþykkt. Í einhverju kæruleysi smitaðist ég af honum. Þetta á að læknast með pensilínsprautunum sem ég fæ daglega. Ég veit að þið takið honum opnum örmum inn í fjölskylduna. Hann er góður og þó hann sé ekki menntaður er hann metnaðargjarn og þó hann sé ekki af sama ættstofn og trú og við, veit ég að sjálfvirka kurteisis-þolinmæðin ykkar mun ekki gefa ykkur tilefni til að vera með athugasemdir þó hann sé með öðruvísi húðlit en við. Ég veit að þið munið elska hann alveg eins og ég hef gert. Hann hefur góðan bakgrunn, mér hefur verið sagt að pabbi hans sé mikilvægur stjórnandi fyrir skólphreinsunardeild borgarinnar, þó hann stjórni skrifstofunni sinni úr bílnum sínum. Núna þegar ég er búin að segja ykkur upp og ofan af högum mínum vil ég segja þetta:

Það var engin heimavistarbruni, ég fékk ekki heilahristing eða höfuðmeiðsli, ég var ekki á spítala, ég er ekki ólétt, ég er ekki trúlofuð, ég er ekki með sýflis og það er engin karlmaður í lífi mínu.
Hinsvegar fékk ég ”D“ í sögu og ”F" í vísindum…og ég vildi að þið sæjuð þessar einkunnir út frá réttu sjónarhorni.

Ykkar einlæga dóttir.