Frú Guðríður labbaði inn í bakarí. Þegar eigandinn lét ekki sjá sig, labbaði hún bakvið og kom að honum þar sem hann var að skreyta smákökur, og notaði til þess fölsku tennurnar úr sér. Frúin horfði sjokkeruð á hann og stundi síðan upp: -“Ég hélt að þú notaðir sérstakt áhald til þessara hluta.” -“Nei”, svaraði bakarinn. “Ég nota hann þegar ég bý til kleinuhringina!”

———————————- ———————————————–


Ma ður einn keyrði eftir fáförnum vegi, þegar hann allt í einu sá nunnu standa við vegarbrúnina og veifa merkis um að hana vantaði far. Maðurinn stoppaði og bauð henni far með sér. “Ertu að fara langt?” spurði hann nunnuna. -“Að næstu krossgötum”, svaraði nunnan. -“Þá verð ég að fá það hjá þér”, sagði maðurinn, frekar í gamni en alvöru. En honum til mikillar undrunar tók nunnan vel í þetta og sagði að hann myndi fá sitt er þau kæmu að næstu krössgötunum. En hann yrði að taka sig aftan frá. Þetta samþykkti hann og keyrði áfram þar til að krossgötunum kom. Þar fóru þau bæði út úr bílnum. Nunnan fletti upp um sig pilsinu og beygði sig fram með afturendann að manninum, sem var ekki lengi að gera þarfir sínar. Að þessu loknu sagðist hann gjarnan vilja hitta hana aftur og spurði hvað hún héti. -“Ég heiti Jón Jónsson, og er að fara á grímuball,” var svarað…

—————————————— ——————————————————- -


Jónas hringdi í mig og sagði “Ég var á leiðinni í vinnu í morgun þegar ég leit yfir á hina akreinina og sá þá konu í glænýjum Subaru á 90 kílómetra hraða með andlitið klesst upp við baksýnisspegilinn að reyna að draga ælæner í kringum augun á sér! Ég horfði frá henni í nokkrar sekúndur, en þegar ég leit á hana aftur, þá var hún komin hálfa leið inn á mína akrein og enn að reyna að mála sig.
Mér brá svo hrottalega að ég missti rafmagnsrakvélina mína og hún sló kleinuhringinn úr hinni hendinni á mér. Í látunum við það að rétta bílinn minn af með hnjánum á stýrinu, þá datt farsíminn minn af eyranu á mér oní kaffibollann sem ég var með á milli læranna og við það missti ég samband við mjög mikilvægan kúnna!
ÞESSAR KELLINGAR KUNNA EKKERT AÐ KEYRA !!

————————————————- —————————————————-


Lítil gömul kona kom í Hagkaup og setti 2 dósir af dýrasta kattarmatnum sem til var í innkaupakörfuna. Síðan fór hún að kassanum til að borga og sagði við kassadömuna ”ekkert nema það besta handa litla kettlingnum mínum“. Kassadaman sagði þá ”því miður get ég ekki selt þér kattarmat nema að þú getir sannað það að þú eigir kettling, það er svo mikið af gömlu fólki sem kaupir kattarmat til að borða sjálft, verslunarstjórinn vill fá sönnun þess að þú eigir kött