Jói varð fyrir því láni að frændi hans í Ástralíu sendi honum glæsilegt
fallegt reiðhjól. Jói var að sjálfsögðu afar ánægður með nýja hjólið sitt og
áleit að slíkur kostagripur væri vandfundinn. Einn hængur var þó á.
Með hjólinu fylgdi vaselín dolla og miði sem á stóð að ef það skildi fara að
rigna þá þyrfti Jói að bera vaselín á hnakkinn, en hann var úr kengúrúskinni
og myndi skemmast ef þetta væri ekki gert.
Jóa fannst þetta nú bara lítið mál, settist á hjólið sitt og
hjólaði af stað. Þar sem hjólið var svo frábært þá gleymdi hann sér alveg,
var kominn langt út í sveit og það var að koma myrkur. Hann stoppaði því á
næsta bóndabæ og bankaði á hurðina.
Bóndinn kom til dyra og sagði að honum væri velkomið að vera í kvöldmat og
gista en það væri þó ein regla í þessu húsi. Það er STRANGLEGA bannað að
tala á meðan á kvöldverðinum stæði. Sá sem talar þarf að vaska upp. Jói leit
inn í eldhúsið og sá þriggja mánaða uppvask, grænt og ógeðslegt. Ákvað hann
á þeirri stundu að halda kjafti á meðan á matarhaldinu stæði.
Kvöldmaturinn hófst og varð Jói var við að heimasætan var nú ansi fögur og
byrjaði hún um leið að reyna við hann. Hann stóðst ekki mátið og átti við
hana mök undir matarborðinu. Bóndinn var að sjálfsögðu reiður en sagði þó
ekki neitt. Maturinn hélt áfram og tók Jói eftir því að yngri dóttir bóndans
var nú ekki ófríð heldur og áhugi hennar á honum var ansi mikill. Hann átti
við hana kynmök í horni eldhússins. Bóndinn var orðinn sjóðandi vondur en
sagði þó ekki neitt, enda mikið uppvask í eldhúsinu. Maturinn hélt áfram og
Jói tók eftir því að kona bóndans var nú ekki slæm. Hún vildi helst ekki
vera útundan svo Jói skellti henni upp á borð og tók hana fyrir framan
bóndann. Bóndinn var orðinn sjóðandi vondur, hissa og hálf grenjandi yfir
dirfsku Jóa. Maturinn hélt áfram og enginn sagði neitt. Í því leit Jói út um
gluggann og sá að það var að byrja að rigna, hann reif upp vaselín dolluna.
Þá stóð bóndinn upp og öskraði:

“JÁ NEI NEI ÉG SKAL BARA VASKA UPP”.

Hann fer á klóið, allt húsið er svona glansandi flott. Hann tók asperin
töflurnar sínar og sér þá miða borðinu. “Elskan ég þurfti að fara niður
í bæ að verzla. Morgunverðurinn tilbúinn fram á borðstofuborðinu,

ástarkveðjur”

Þegar Lalli kemur fram er sonur hans einnig við morgunverðarborðið.
Lalli spyr hann “Hvað gerðist eiginlega í gærkvöldi?”

“Þú komst heim kl. 4 í nótt gjörsamlega að herðablöðunun. Ældir á gólfið í
forstofunni. Braust borðið í ganginum og dast innum eldhúsdyrnar og fékkst
glóðurauga þegar þú lentir í gólfinu og veltir öllum borðstofuhúsgögnunum yfir þig.”

Lalli er undrandi og ruglaður “En hvers vegna er allt í svona fínu lagi.
Vel tiltekið og flott?”

Sonurinn svaraði “Já, það. Heyrðu þegar mamma dró þig inn í rúm og var að
reyna að draga af þér buxurnar. Kallaðir þú aftur og aftur. Heyrðu kona, láttu mig í friði ég er giftur”

Einu sinni var strákur sem vann í grænmetisdeildinni í stórmarkaði. Einn daginn þá kom maður til hans og vildi fá að kaupa hálfan kálhaus. Strákurinn svaraði honum því að þeir seldu aðeins heila kálahausa, en maðurinn sætti sig ekki við það og sagðist aðeins þurfa hálfan kálahus, ekki heilan.

Það endaði þá með því að strákurinn kvaðst ætla spyrja verslunarstjóran um þetta mál.

Strákurinn rölti inná skrifstofu til verslunarstjórans og sagði, “Það er einhver hálfviti frammi sem heimtar að fá að kaupa aðeins hálfan kálhaus.”

Um leið og hann hafði látið þetta útúr sér sneri hann sér við og sá sér til skelfingu að maðurinn stóð rétt fyrir aftan hann, þannig hann bætti við, “Og þessi herramaður hérna vill kaupa hinn helminginn.”

Verslunarstjórinn samþykkti þetta og maðurinn fór sína leið. Seinna kallaði verslunarstjórinn strákinn til sín og sagði, “Þú komst þér næstum því í mikið vesen þarna fyrr í dag, en ég verð að segja að þú reddaðir þér úr þeim aðstæðum með aðdáunarverðum hætti. Þú er ráðagóður og snjall, og það er vel liðið hér um slóðir. Hvaðan ertu félagi?”

Strákurinn svaraði, “Minnesota, herra.”

“Oh, er það? Hversvegna fórstu þaðan?” spurði verslunarstjórinn.

Þá svaraði strákurinn, “Það eru bara eintómar hórur og hokkíspilarar þar.”

“Virkilega,” svaraði verslunarstjórinn, “Konan mín er frá Minnesota!”

Þá sagði strákurinn, “Í alvöru! Með hvaða liði spilaði hún?”