Nýi gaurinn í bænum kemur inn á bar og það fyrst sem hann sér er stórt skilti sem hangir fyrir ofan barinn: ÓKEYPIS BJÓR ÆVILANGT FYRIR ÞANN SEM STENST PRÓFIÐ!
Gaurinn spyr barþjóninn hvernig þetta próf sé eiginlega. Barþjónninn svarar, \“jæja í fyrsta lagi verður þú að þamba eina flösku af tequila, alla í einu og þú mátt ekki gretta þig á meðan, í öðru lagi: það er ljón hérna í bakherberginu sem er með tannpínu. Þú verður að ná aumu tönninni úr því með berum höndum. Í þriðja lagi er kona uppi sem hefur aldrey fengið það og þú verður að bæta úr því,,.
Gaurinn: \”heyrðu, gleymdu þessu bara, maður hlyti að vera geðveikur til að reyna að drekka heila flösku af tequila í einu, svo verða skilyrðin bara geðveikislegri eftir að\“.
Nú líður á kvöldið og félaginn er búinn að fá sér nokkuð marga, allt í einu spyr hann, \”kvar er etta tekila?,, Barþjónninn réttir honum flöskuna, hann rífur hana til sín og steypir henni í sig, því næst stendur hann upp og þurrkar framan úr sér tárin og skjögrast inn í bakherbergið, fólkið á barnum heyrir nú svaka urr og læti úr herberginu.
Allt í einu kemur félaginn skjögrandi út úr herberginu, fötin tætt á honum og hann allur rispaður og blóðurgur, og segjir \“ JÆJA kvar er eggi kelling með tannpínuna?\”






A man was on his first business trip to Japan, and he decided to check out the local Whore House. He walked in and was assigned a young girl with a body that got him “up” immediately. As soon as they reached the room, he started ripping her clothes off and going to town.

Moaning and grunting, the girl was screaming in Japanese, “Wasukima! Wasukima!” He was sure that she was praising him for his good job, so he kept going harder than ever.

Later, he went golfing with his boss and a few clients.

As the clients were Japanese, he decided to impress them with his new knowledge of their language. When one of them got a hole in one, he raised his arms and shouted “Wasukima!”.

All of the men looked at him quizzically, and one of them asked, “Why are you shouting ‘wrong hole’?”







Kannski er þessi búinn að koma áður hérna.. en eg nenni ekki að gá að því…!

Feðgar af Ströndum komu í fyrsta sinn til
Reykjavíkur og fóru meðal
annars í fyrsta sinn í Perluna. Hakan á þeim féll
oní bringu oft og einatt íferðinni svo undrandi voru
þeir á mörgu sem fyrir augu bar sem ekki var að
finna í sveitinni. Sérstaklega vakti þó athygli
þeirra í Perlunni tveir glansandi silfurlitaðir veggir
sem ýmist opnuðust eða lokuðust.

Drenghnokkinn spurði: Hvað er þetta
eiginlega, pabbi? Faðirinn, sem
hafði aldrei séð lyftu fyrr á ævinni svaraði: Sonur
sæll, ég hef aldrei séð nokkuð þessu líkt á ævinni
og ég veit hreinlega ekki hvað þetta er.

Meðan feðgarnir stóðu hugfangnir fyrir framan
veggina með undrunarsvip á andlitinu bar þar að
þéttholda konu í hjólastól sem ók að hreyfanlegu
veggjunum og þrýsti þar á hnapp. Veggirnir opnuðust
og konan í hjólastólnum fór inn í lítið rými.
Síðan lokuðust veggirnar og Strandafeðgar horfðu á
litla hringlaga hnappa með tölustöfum sem blikkuðu
með reglulegu millibili.
Þeir fylgdust með þessu uns efstu tölunni var náð og
þá fóru ljósin að blikka í öfugri röð. Að lokum opnuðust
veggirnir og út gekk glæsileg ljóshærð kona á þrítugsaldri.

Faðirinn sem starði dolfallinn á ungu konuna
hnippti í soninn og hvíslaði í eyra hans:
“Farðu og sæktu mömmu þína.”