Jónas vinur okkar, væskillinn sem hann er, ákvað að reyna að finna sér
starf þar sem hann þyrfti ekki að lenda í útistöðum við fólk, því útistöður er
það versta sem 50 kílóa rindill veit. Að lokum fann hann sér starf sem
strætóbílstjóri, því hann var viss um að strætóbílstjórar þyrftu aldrei að stæla
við farþegana.
Allt gekk að óskum í dáldinn tíma og Jónas var hamingjusamur í nýja starfinu. Þá
gerðist það einn daginn þegar hann stoppaði við stoppistöð í Norðurbænum að inn
kom svakalegur risi, yfir tveir metrar á hæð, með axlir upp á Akranes og
handleggi og læri sem ekkert málband náði utanum. Hann ruddist inn í vagninn,
starði á Jónas, greyið, og baulaði: JÓN TRÖLL BORGAR EKKI!! Síðan strunsaði hann
framhjá Jónasi og settist aftast í vagninn.

Jónas var frekar svektur yfir þessari niðurlægingu, en hvað gat hann gert? Jón
þessi gnæfði yfir hann eins og Öræfajökull yfir nærliggjandi sveitir og hann
hefði líkast til brotið hann í tvennt ef hann hefði æmt eða skræmt.

Daginn eftir kom sami náunginn inn á sömu stoppistöð og tók aftur fram með
beljandi rödd: JÓN TRÖLL BORGAR EKKI!! Og síðan settist hann aftast. Jónas
skammaðist sín mikið, en aðhafðist ekkert. Nú ákvað hann, hins vegar, að tími
væri kominn til að gera eitthvað róttækt.

Þegar Jónas kom heim til sín hringdi hann í forstjóra strætisvagnanna og fékk
hjá honum þriggja mánaða frí. Síðan hringdi hann í heilsuræktina og pantaði
þriggja mánaða massaprógram.

Nú tóku við erfiðir þrír mánuðir undir stjórn hörðustu þjálfara á staðnum. Jónas
byggði sig upp, tróð í sig fæðubótarefnum og vöðvastyrkjandi vítamínum daginn út
og daginn inn, þjálfaði vöðvana frá toppi ofan í tá, lærði Karate, Júdó og
hnefaleika – varð, í einu orði sagt, Jón-tröll-étandi ruðningsmaskína.

Fyrsta daginn aftur í vinnunni kom Jón tröll upp í vagninn og viðhafði sín
venjulegu ummæli: JÓN TRÖLL BORGAR EKKI!!

En í þetta sinn stökk okkar maður upp, tók í hálsmálið á Jóni Trölli og öskraði
á móti: AF HVERJU Í ANDSKOTANUM EKKI???!!!

Jón tröll setti upp furðusvip og svaraði: Jón Tröll er með strætókort


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

Jón var á síðasta degi á hóteli úti á landi,
alltí einu þurfti hann nauðsynlega að skíta.
Klósettið í herberginu hans hafði brotnað í
smá teiti sem hann hafði haldið kvöldið áður
þannig að hann hljóp niður í andyri til
að nota klósettið þar, en nú voru góð ráð dýr,
klósettið þar var upptekið og hann fann að hann
hafði u.þ.b. 10-15 sekúndur þangað til að hann
einfaldlega skiti í buxurnar, þannig að hann
brá á það ráð að hlaupa upp í herbergi,
reif pottblóm sem að stóð við dyrnar upp úr
pottinum og skeit í pottinn.
Þegar að hann var búinn skellti hann blóminu
bara yfir allt saman, skráði sig út og dreif
sig í burtu.
Viku seinna fékk hann bréf frá hótelinu sem
að var svo hljóðandi:
“Kæri hr. Jón…. Við getum alveg gleymt öllu…
segðu okkur bara, hvar hann er?”