Einu sinni var strákur sem hét Jón hann var ofsalega hrifinn af ofsalega fallegri vinkonu sinni sem hét Hanna. Þau byrjuðu saman um síðustu jól. Þegur þau höfðu verið lengi saman ákvað jón að biðja Hönnu. Hún sagði að hann þyrfti að spyrja foreldra s'ina um leyfi svo nonni að þau ákveður að hitta foreldrana í næstu viku. Svo þegar Jón kemur í heimsókn til foreldrana opnar hann dyrnar og nei sko! er ekki þessi mamma hönnu(sem er ekkert síðri en Hanna ef ekki fallegri) liggjandi hálfnakin í sófanum . Hún segir það er synd að láta þig giftast henni dóttur minni án þess að þú fáir smá af mér fyrst. þá hleypur nonni út með hendurnar fyrir andlitinu öskrandi og æpandi. Þegar hann opnar dyrnar stendur faðir Hönnu í dyragættinni og segist vera glaður að nonni gæti staðist freistingar fallegu eiginkonu sinnar og mætti með glöðu geði giftast hönnu. Bodskapurinn i thessari sogu er ad avallt geyma smokkana ut i bil

Jon bondi var eitt sinn i kirkju thegar presturinn segir:
Hefur einhver her sed alf?
50%sogdu ja
hin50%sogdu nei
Presturinn: En hefur einhver her komid vid alf?
Eiginlega allir(öskrandi):NEI
en nokkrir(hvislandi):ja
Presturinn: En hefur einhver her ridid alf?
Allir nema einn(öskrandi med hendur a lofti):NEI
Jon bondi(öskrandi med hendur a lofti): Já
Presturinn: ha hefur þú riðið álf?
Jón bóndi: Ha álf ég hélt að þú hefðir sagt kálf!

Jon bóndi var eitt sinn i brúðkaupi. Þegar brúðin labbaði inn gólfið og bjöllurnar hringdu, slitnaði bjallan og krókurinn kræktist undir kjól brúðarinnar og það sást allt heila klabbið. Þá öskraði presturinn allir þeir sem líta upp verða blindir. Þá setur Jón bóndi hendina fyrir annað augað og segir: best að fórna öðru auganu.