Nonni sem var alltaf að bora í nefið. Ekki fyrir of viðkvæma.


Einu sinni var strákur sem hét Nonni. Hann var alltaf að bora í nefið því að honum fannst hor svo gott.
Því miður var amma hans ný dáin og mamma hans og pabbi voru alltaf að spara svo að þau geymdu líkið af ömmu hans í bílskúrnum og það átti að jarða hana eftir tvo daga. Svo skemmtilega vildi til að amma hans var fræg fyrir að vera alltaf með rosalega mikið hor í nefinu.
Mamma hans Nonna ætlaði út í búð. Nonni var búinn að vera að kvarta yfir því að hann ætti ekkert hor eftir í nefinu og honum langaði svo mikið í meira hor. Þegar mamma hans fór sagði hún:
'Nonni, þú mátt ekki fara til ömmu þinnar!'
Nonna langaði svo mikið í hor að hann fór upp í eldhús og náði í stórt rör og síðan fór hann inn í bílskúr og opnaði kistuna. Þar var amma hans dáinn og eins og venju lega var fullt af hori í nefinu. Hann stakk rörinu inn í nefið og fór að sjúga allt horið úr nefinu og svo kom stór köggull og Nonni sagði: ‘umm, stór köggull’. Svo var allt búið. Síðan fór hann í hitt nefið og saug allt horið og undir lokinn kom annar stór köggull og Nonni sagði: ‘umm, annar stór köggull’. Nonni fór aftur inn að horfa á sjónvarpið. Þegar mamma hans kom heim fór hún og skoðaði líkið og öskraði: ‘Nonni, hvar eru augun úr ömmu þinni!?’


Tja, ég veit ekki hvort þú hefur heyrt hann en samt. Hann er skemmtilegri þegar hann er sagður upphátt.