Það var einu sinni nunna sem var í kirkju að biðjast fyrir. Allt í einu kemur presturinn hlaupandi til hennar og biður hana að leysa sig af í skriftarstólnum í svona 10 mín. Nunnunni líst ekkert á það og segir prestinum að hún kunni ekkert á þetta dæmi, hvað eigi að refsa fyrir og hversu þungar refsingarnar ættu að vera. Þá réttir presturinn henni lista þar sem allar helstu syndirnar eru skráðar og hvað eigi að refsa mikið fyrir hverja synd. Þá lætur nunnan undan og fer inn í skriftarstólinn.
Eftir stutta stund kemur maður inn í stólinn og segir: “Blessaðu mig faðir því ég hef syndgað”. “Segðu frá” segir nunnan.
“Ég hélt framhjá konunni minni”. Nunnan skoðar listann og segir: “Það verða fimm faðirvor og tíu maríubænir”.
“Það er ekki allt” segir maðurinn, “þetta var með bestu vinkonu konunnar minnar”.
“Þá verða það tíu faðirvor og fimmtán maríubænir” segir nunnan eftir að hafa skoðað listann.
“En það er ekki alveg allt” segir maðurinn, “ég tók hana nefnilega í rass”.
Nunnan leitar á listanum en finnur hvergi neitt sem minnist á endaþarmssamfarir svo hún hleypur út úr skriftarklefanum og grípur í einn kórdrenginn sem er að kveikja á kertum hjá altarinu og spyr hann: “Hvað gefur presturinn fyrir að taka í rass”? Drengurinn svarar:
“Kók og prins póló”.