Prestar í klaustri eru að fara í sturtu. Er þeir fara inn í klefann sjá þeir að það vantar sápu, einn presturinn býðst til að skjótast eftir tveimur sápustykkjum. Hann ákveður að það taki því ekki að klæðast til að skjótast yfir í næsta herbergi og hleypur nakinn og sækir sápuna. En er hann er að fara inn í sturtuherbergið aftur heyrir hann í nokkrum nunnum og panikerar og stirnar allur upp. Nunnunar koma og fá hálfgert sjokk þegar þær sjá þetta. Engar af þeim skilja hvaðan þessi nýja viðbót kom, og halda þær að þetta sé stytta. Allt í einu ræður ein nunnan ekki við sig og kippir í tólið á prestinum sem bregður svo að hann missir annað sápu stykkið. Þá fatta nunnunar að þetta er sápudreifari. Og önnur nunna prufar þessa nýjung og presturinn ákveður að sleppa hinu stykkinu. Nú prufar sú þriðja en ekkert skeður. Presturinn vissi ekki hvað hann átti að gera ekki var hann með meiri sápu þannig að hann situr bara alveg kjur. Nunnunar prufa aftur og aftur og allt í einu æpir ein.“Nei sko, þetta er líka með handáburð”