Jói og Stína skruppu í viku frí til Texas á sextugsafmælinu.
Dag einn er Jói að rölta í bænum þegar hann sér í verslunarglugga einum,
þessi líka glæsilegu kúrekastígvél á niðursettu verði

Jói hafði alltaf þráð að eiga kúrekastígvél og sér þarna tækifærið.
Hann kaupir stígvélin, skellir sér strax í þau og spígsporar hróðugur heim
á hótel, þar sem Stína situr við að klippa táneglurnar.

Stoltur stillir hann sér upp fyrir framan Stínu og segir “Hvernig líst þér
á, Stína?”
Stína gýtur augunum í átt til hans “Á hvað?”
“Sérðu ekkert sérstakt?” segir Jói spenntur.
Stína mænir á hann “Neibb”

Sár og reiður strunsar Jói inn á baðherbergi, rífur sig úr fötunum og
rigsar síðan aftur fram til Stínu, allsnakinn fyrir utan nýju stígvélin.
“Tekurðu þá eftir einhverju NÚNA?” segir hann og er fastmæltur.

Stína lítur upp “Hvað hefur svo sem breyst, Jói minn? Hann lafir niður í
dag, hann lafði niður í gær og hann mun lafa niður á morgun, ef ég reynist
sannspá”

Og Jói stappar niður fæti í bræði sinni “Veistu AF HVERJU hann lafir niður,
ha?
Það er vegna þess, Stína að hann er að dást að nýju kúrekastígvélunum
mínum!!

Það rennur upp ljós fyrir Stínu en síðan hristir hún höfuðið og segir full
samúðar
”Þú hefðir frekar átt að kaupa þér hatt, Jói minn. Miklu frekar átt að
kaupa þér hatt"