Heiða var 10 ára gömul og forvitin eins og aðrar stelpur á hennar
aldri.
Hún hafði stundum heyrt stærri stelpur tala um að vera með strák og
þegar hún var búin að brjóta heilann um það í nokkurn tíma, hvernig það færi
fram, fór hún til móður sinnar og spurði hana um þessa hluti. Það varð lítið
um svör hjá mömmunni, sem roðnaði bara og fór hjá sér. Í staðinn ráðlagði
hún Heiðu að fela sig bak við gluggatjöldin í herbergi stóru systur sinnar,
þegar hún kæmi heim með strák næst. Heiða gerði það og daginn eftir lýsti
hún atburðarásinni fyrir mömmu sinni.

Systa og vinur hennar sátu saman og töluðu í smástund, en þá stóð hann
upp, slökkti á flestum ljósum og fór að kyssa hana og faðma hana að
sér. Ég held að Systa hafi verið hálf lasin, því að hann fór með höndina
undir blússuna hennar, til að finna hjartað, alveg eins og læknirinn gerir,
nema hvað hann er ekki eins klár og læknirinn. Hann ætlaði aldrei að finna
hjartað í henni.

Kannski hefur hann verið eitthvað lasinn líka, því að eftir smástund
voru þau bæði farin að mása og stynja. Honum hlýtur að hafa verið kalt á
hendinni, því að hann brá henni undir pilsið hennar. En þá versnaði Systu
bara. Hún fór að andvarpa og stundi þungan. Svo engdist hún sundur og saman
og renndi sér neðar í svefnsófann. Það var þá sem hún fékk hita, því hún
sagðist vera orðin sjóðandi heit.

Loksins komst ég að því hvers vegna þau urðu svona veik. Lifandi
silungur hafði einhvern veginn komist inn undir föt stráksins. Svo stökk
silungurinn út úr buxunum hans og stóð út í loftið, ábyggilega 20 ? 25
sm langur. Ég get svarið það. Strákurinn greip utan um hann til hann slyppi
ekki burt. Þegar Systa sá hann varð hún skelfingu lostin. Hún glennti upp
augun, munnurinn seig galopinn niður og hún fór að ákalla Guð og svoleiðis.
Hún starði á fiskinn og sagðist aldrei hafa séð neinn svona stóran. Hún
æ tti að sjá suma af silungunum, sem við pabbi veiddum í sumar.

En hvað um það. Systa hleypti í sig kjarki og reyndi að bíta hausinn af
fiskinum. Allt í einu heyrðist undarlegt hljóð í henni og hún lét hann
lausan. Hann hefur líklega bitið hana til baka. Þá greip hún utan um
silunginn með báðum höndum og hélt honum föstum, meðan strákurinn tók
munnkörfu eða eitthvað svoleiðis upp úr vasanum og renndi henni yfir
hausinn á kvikindinu, svo að það gæti ekki bitið hana aftur. Þá lagðist
hún á bakið og glennti sundur lappirnar til að hún gæti klemmt
silunginn saman og vinurinn hennar hjálpaði til með því að leggjast ofan á
hana þar sem hann lá milli fótanna á henni.

En silungurinn barðist upp á líf og dauða. Systa fór að kveina og veina
og strákurinn átti fullt í fangi með að halda sér ofan á henni. Ég held að
þau hafi ætlað að drepa silunginn með því að kreista hann á milli sín.

Eftir svolitla stund hættu þau að hristast til og gáfu frá sér
heilmikið andvarp. Strákurinn stóð upp og mikið rétt, hann var búinn að
drepa silunginn. Ég vissi að hann var dauður vegna þess að hann hékk
máttlaus út úr buxnaklaufinni og eitthvað af innyflunum hékk út úr honum.

Systa og strákurinn voru náttúrulega dálítið þreytt eftir bardagann, en
þegar þau voru búin að hvíla sig dálitla stund fóru þau að gæla hvort
við annað.

Hann byrjaði aftur að faðma hana og kyssa. Og svei mér þá, silungurinn
var ekki alveg dauður. Hann byrjaði að tútna út og þaut upp enn einu sinni,
svo þau fóru aftur að slást við hann. Þessir fiskar hafa ábyggilega níu líf,
eins og kettirnir.

Í þetta sinn reis Systa upp og reyndi að kála silungnum með því að
setjast ofan á hann. Eftir hálftíma baráttu tókst þeim að drepa silunginn.
Ég veit að hann var endanlega dauður, vegna þess að strákurinn fletti roðinu
af honum og henti því í klósettið.



Mamma, af hverju ertu svona skrítin í framan?