Það var einu sinni sálfræðingur sem vann á Geðspítala og hann átti að taka viðtal við einn af sjúklingunum.
Fyrst spyr hann mannin: Hvernig líður þér?
Bara vel
Ef þú verður leistur út, hvað ætlar þú að gera?
Jaa, ég er að spá í að skrifa bók, segja fólki hvernig er að vera á svona hæli.
Já, það er gott, eithvað fleirra?
Hmm, ég er að spá í að læra að vera kennari, hjálpa að fræða ungmenni og halda þeim frá því að lenda í því sem ég lenti í
Jæja, það er gott.
Og ef allt annað bregst ,ja þá get ég bara haldið áfram að vera teketill!
____________________________________________ ______________________
——————————- ———————————–
Nr 2

Þessi sami sáfræðingur átti að athuga tvo nýa “gesti” hjá þeim á hælinu
Hann kemur að klefanum sem þeir eru í, opnar og gengur inn og þá sér hann að annar af þessum tveimur situr á gólfinu og er að reyna að saga viðarbút í sundur með hendinni á sér meðan hinn maðurinn hengur á hvolfi úr loftinu.
Lækninum er nokkuð brugðið en hugsar“Ég var að tala við mann sem heldur að hann sé teketill, þetta er ekkert.”
Hann byrjar á því að spurja mannin á gólfinu hvað hann séi að gera
Maðurinn svarar mjög svo önugur: SéRðU EkKi Að Ég Er Að sAgA ÞeNnAn ViÐaRbÚt Í sUnDuR!!
Læknirinn ákveður að spurja um hinn manninn.
Maðurinn á gólfinnu verður allt í einu salla rólegur og segir
Ó! Hann. Hann er vinur minn, hann er svolítið skrítinn, hann heldur að hann sé ljósapera, haha.
Læknirinn horfir nú á manninn í loftinu og spyr svo manninn á gólfinu.
Ef hann er vinur þinn, ættirðu ekki að hjálpa honum niður áður en hann meiðir sig?
Maður svarar, alveg sjokkaður: Ha, og vinna í myrkrinu?!?