Jónas var einn góðan veðurdag staddur í Landakotskirkju og þá sá hann hvar maður á hækjum skjögraði inn í kirkjuna með miklum erfiðismunum og hökti yfir að skálinni með vígða vatninu. Þar sá Jónas að maðurinn setti aðra höndina í skálina og setti dálítið af vígða vatninu á báðar fætur sínar. Þvínæst kastaði hann báðum hækjunum í burtu.

Jónas hljóp til katólska prestsins og sagði honum það sem hann hafði séð.

„Vinur minn, þú hefur orðið vitni að kraftaverki,“ sagði presturinn. „Hvar er maðurinn núna?“

„Hann liggur á bakinu við hliðina á skálinni með vígða vatninu,“ sagði Jónas.


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ++++++++++++++++++++++++


Magga fór á fjölskydufjallabifreiðinni á næstu bensístöð og fyllti hann af bensíni. Til að spara nokkrar krónur, ákvað hún að fylla sjálf. Að því loknu ók hún í burtu, en eftir smá stund rifjaðist það upp fyrir henni að hún hafði gleymt að setja lokið á bensíntankinn. Hún stoppaði og gáði, og mikið rétt, lokið vantaði.

Nú voru góð ráð dýr, en henni datt í hug að annað fólk hefði líklega gert þessi sömu mistök, svo að það væri líklega þess virði að fara að fyrstu beygjunni frá bensínstöðinni og athuga hvort þar væru ekki bensínlok sem hún gæti notað. Þó hun finndi ekki sitt eigið, þá gæti hún líkast til fundið annað sem passaði.

Hún gerði einmitt þetta og eftir smá leit fann hún bensínlok sem passaði og hún skrúfaði það á þangað til hún heyrði smá smell.

Þegar hún kom heim, sagði hún Jónasi frá þessu og bætti við hreykin, „Og svo er þetta bensínlok miklu betra en það sem við höfðum áður: það er með lás!“