Hæ hæ
Ég hef verið að hugsa mikið um dauðan upp á síðkastið og veit ekki alveg í hvaða átt ég á að fara eða hvert nákvæmlega ég á að leita. Upplifanir aðra um dauðan hafa verið mér hugleiknar og langar mig til þess að fá að upplifa það sama og hinir bara í gegnum líkama minn. Ég pæli mikið í áhugaverðum dauðdögum og verð alltaf forvitnari og forvitnari.

„Hræðstu ei, það er gott að deyja“,

einhverstaðar las ég þessa tilvitnun og hefur hún setið í mér síðan. Á ég að halda áfram að spá í þetta eða á ég að finna mér nýtt hugðarefni?




kv
R